3 aralık dünya engelliler günü

engelli bireyler için farkindalik günü. bir günlük vicdan muhasebesi yersen. umarım ben de dahil tüm herkes engelsiz yaşamlarına destek olmaya çalışır.

o insanlara engel olmadığımız bir gelecek temenni ediyorum. kutlu olsun.

“en büyük engel sevgisizliktir.”

kutlu olsun.sevgi ve engelsiz yarınlara hep birlikte.

geçen dönem sosyal sorumluluk projemizde konumuz engelliler günüydü. bu konu hakkında araştırmalar yapıp kısa da olsa aktivitelerle güzel bir farkındalık yarattığımızı düşünüyorum. en büyük engelin sevgisizlik olduğunu ve engelleri değil onları görmemiz gerektiğini asla unutmamamız ümidiyle.

her insan bir engelli adayıdır.

evet, çok güzel bir farkındalık bu, ama yeterli mi sizce ?
bugün engelliler günü, basında, sosyal medyada etkinlik haberleri yer alır, engelli birey yarın engeliyle birlikte başbaşa kalır.
her işte olduğu gibi bu konuda da gösterişten öte gidebileceğimizi en azından bu dönem için düşünmüyorum.
engel bedendeyse istendiğinde o bir şekilde aşılabilir. ruhlarda, düşüncelerde engel olmamalı, onu aşmak çok güç .

buraya yazılacak aslında bir dünya şey geliyor aklıma ama sanırım ben bu başlık altına bizim günlük hayatta neler yapabileceğimiz ile ilgili birşeyler yazacağım.

engelli bir çocuğun doğacağı öğrenen ebeveynler ciddi bir şok ve sarsıntı yaşayarak durumu anlamlandırmaya çalışıyor bu süreçte sosyal çevrelerinin ciddi anlamda hassasiyet göstermesi gerekiyor. bu noktada çevresinde ki insanların aileyi daha fazla yıpratacak ve üzecek ''annesinin ailesinde engelli çocuklar varmış'' ,''allahın takdiri böyleymiş'' vs gibi aileyi hırpalayacak ,bir birine düşürecek veya kendilerini suçlu hissetmelerine sebep olabilecek her türlü söylemen kaçınmaları gerektiği gibi bunu durumu kabullendirmeye yönelik ''kader'' veya ''sınav'' gibi söylemlerden de kaçınmaları gerekiyor çünkü ailenin bu durumu kader olarak görmesi ilerleyen süreçlerde çocuğunun hayata tutunması için göstereceği çabanın değersiz olduğunu telkin ediyor ve ailede umutsuzluğa sebep oluyor. bunun dışında da bu durumu zaten her saniye düşünen insanlara daha fazla yükleyerek sosyal hayattan kopmalarına sebep oluyor. kendisinin bile bilmediği bir süreci insanlara açıklamak mecburiyetinde kalıyor bu süreçte mümkün mertebe ebevenylere durumu açıklamaları için baskı ve ısrarda bulunulmaması gerekiyor.

çocuğun doğumunun ardından yine çocuğun gelecekte nelerle karşılaşacağı ile ilgili olumsuz telkinlerde bulunmaktan kaçınılmalı ve aileye , aile istediği noktada yardımcı olunacağına dair destek mesajları verilmesi çok önemli. yine özellikle okul çağına gelmiş engelli çocuklara ise okullarda uygulanan mobbing ve baskı hayata tutunmaları noktasında ciddi motivasyon kaybına sebep olabileceği için öğretmenlerin ve uzman kişilerin yönlendirmeleri takip edilmeli. korkmayın engeller bulaşıcı değil piremseslerinize ve piremslerinize bi bok olmayacak. okumayı unutmayacaklar yada aniden evde camları falan indirmeyecekler. ha eğer fırsatını bulduğunu fırsatı değerlendirip cam pencere indiren * şımarık çocuk yetiştirdiyseniz bunun sorumluluğunu da kimseye yüklemeden en kısa sürede uzman kişiler ile iletişime geçebilirsiniz zira bunun faturasını hayata tutunma mücadelesi anne karnında başlamış ve ömür boyu olumsuz şartlara rağmen engelli çocuklara kesmeyin. hatta unutmayın ki hiç bir öğretmen,arkadaş veya akademisyen bir çocuğa merhamet duygusunu engelli bir çocuktan daha iyi öğretemez. ha yok ben illa çirkefleşcem diyorsanız 5378 sayılı özürlüler kanunu ve bir de şey var hah! hatırladım beğenmiyorsanız kıymetlinisssi de alıp kendinize yeni okul arayabilirsiniz çünkü engellilerin eğitim hakkı engellenemez güle güle paşam.

zorlu eğitim süreçlerini tamamlayan engelli bireylerin sosyal hayata katılımı konusunda da, allahını seven defansa gitmiyorsa da insanların gözlerinin içine çirkin çirkin bakmasın. konuşmak zorunda değilsiniz yada yardım etmek ancak rahatsız etmemekte çok zor olmasa gerek. görme engelli birini göründüğünüz anda gidip yakasına yapışmayın mesela yardım edeyim karşıya geçireyim diye usulca gidip yardım teklif edebilir ancak red ediyorsa lütfen üstelemeyin. insanları bunaltmayın. insanları salın. yine otizmli birinin öfke nöbetine denk geldiyseniz başına dikilmeyin az öte çekilin rahatlamasına izin verin. iş hayatına başladığında iş yerinde gelişen sıradan aksaklıklara engelli çalışanlara yıkmaktan vazgeçin.

ailelerde dahil olmak üzere unutmayın : bu durumu yaşayan siz değilsiniz onlar!

onların en büyük üzüntüsü onlara acınması.
onlara farklıymış gibi davranılması. halbuki
farklılık diye bir şey yok.
görme engelliler sadece görme yetisine sahip değiller. bizlerle aynılar. onları kendimizle eşit görmemiz gerekiyor.
her 10 kişiden biri engelli. ancak onları toplumumuzda göremiyoruz. bir güne sığdırmamalıyız. farkındalık tek günle sınırlı kalmamalı. bizlerle aynı olduklarını bilelim ve hepimizin de bir engelli adayı olduğumuzu aklımızdan çıkarmayalım lütfen.

engelli deyince halkımızın aklına " kolu bacağı olmayan kimse " geliyor.
halbuki o kadar iç hastalıklarından engelli olan insan var ki. keşke biraz daha anlayışlı olunsa.
ben de bir engelli olarak bu konuda çok sıkıntı çekiyorum.
umarım bu farkındalık artar.

en büyük engel sevgisizliktir ve sevgi varsa engel yoktur..!

yarın yoğun olur diye bugünden bulunduğum ilçenin engelliler derneğine gittim, çiçeğimi kendilerine sunup, hal-hatırlarını sordum, mutlu oldular bende çok mutlu oldum, sonuçta insanlık vazifem..

"hepinizin engelliler günü kutlu olsun am*** k****umun amputeleri" tarzınde bir entry bekliyordum. çok kötü durumdayım. ironinin içinde kayboldum, hayatımı komik olmayan şeyler şekillendiriyor.

hepimiz engelli adayıyız. onların bizden hiçbir farkı yok. sadece 3 aralık'ta değil her zaman yanlarında olmalıyız. gün geçtikçe onları anlamak için daha çok çaba sarf ediyorum, etmeliyiz. engelsiz bir yaşam için bizim desteklerimize ihtiyaçları var... desteklerimizi eksik etmeyelim, onların olmayan uzuvları olalım ve engel koymayalım.

2017 başkanlık referandumunda evet verip bizi bu hallere düşüren arkadaşlar. sizin de kutlu olsun.

engel insanın düşüncesinde ve kalbinde olmasın. gerisi hallolur.

dünyada hiçbir engeli bulunmayıp da türlü kötülük yapan canavarlar var, bana göre engelli insanlar bu canavarlardan daha melektir dolayısıyla onlara engelli demek içimden gelmiyor. sadece bu günde değil her zaman kendilerini değerli hissettirelim onlara, bu tür şeyler anlık olmasın ömürlük olsun…dünyada en masum insan sizlersiniz ya, hakikaten çok seviyorum sizleri.

dünyanın en güçlü insanlarının günü.allah herkese kaldırabileceği yükü veriyor ve onların ki en büyük yüklerden biri.herbirimiz birer engelli adayımız.vücuden şu an olmasada kalben engelli çok insan var onların da günü kutlu olsun.

1-kaldırıma park etme!
2-engellilere ait asansörü kullanma!
3-görme engelliler için yapılan sarı şeridi işgal etme!
4-engelli rampalarını uygun ölçülerde yap!
5-bozuk yüzeyli yolları onar!
6-arabanı engelli şöförler için ayrılan park yerlerine bırakma
#3aralıkdünyaengellilergünü
engel olma, farkında ol !!!

diyanet işleri başkanlığı da sağ olsun bu günü unutmayıp, cuma gününe denk gelmesi vesilesiyle cuma hutbesinin konusunu bu meseleye ayırmıştır.

diyanet linki

1992 yılından beri 3 aralıkta birleşmiş milletler tarafından kutlanan, uluslararası farkındalık günü.

bunun amacı engelli insanların o engeli aştığı ama çoğu normal insanın kafasındaki engelin aşılmadığı içindir.

öyle bir dünyada yaşıyoruz ki yarın kimin engelli olacağı bilinmez.