3 aralık dünya engelliler günü

3 aralık dünya engelliler günü kutlanılacak bir gün olması için benim bugün evden çıkarken otobüse binebilir miyim,markete gidebilir miyim , rampaya birisi araç park etmiş midir , asansör var mıdır , eğitim hayatıma istediğim okulda devam edebilir miyim , sağlık imkanları ve fiziksel koşullar benim için uygun mu , iş hayatına eşit katılım sağlayabilir miyim , önyargılara maruz kalır mıyım gibi daha onlarca soruya olumlu cevap verebiliyor olmam gerek .
oysa ki ben ve benim gibi engelli kişilerin içinde bulunduğu mevcut durum oldukça yetersiz ve zorlayıcı . türkiye nüfusunun %10 undan fazlası engelli kişiler olmasına rağmen ülkemizdeki engelli bireylerin erişebilirlik şartları hala yeterli değildir. kamusal alanlarda yeni yeni iyileştirme çalışmaları yapılsa da bir çok engelli kişi temel insan haklarından mahrum kalmaktadır.engelli kişilerde eğitim oranın düşük olmasının öncü sebebi de erişebilirlik problemleridir. herhangi bir fiziksel engeliniz var ise ve maddi olarak güçlü konumda bir aileniz yoksa eğitimden ,sağlığa ve sosyal hayatınıza kadar engelleniyor ,kısıtlı yaşamak durumunda kalıyorsunuz. tam da bu sebeplerden dolayı iş ,eğitim ya da sosyal hayatınızda engelli bireylerle rast gelmeniz düşük bir ihtimal .
engelli bireyler olarak merhamet nesnesi olmak istemiyoruz. insan onurunun ve potansiyelinin yok sayılmadığı saygı duyulduğu bireyler olarak yaşamımıza devam etmek istiyoruz.çünkü bizi kısıtlayan durumlar şartların bizlere göre düzenlenmemesinden kaynaklı.doğru yapılaşma ve iyileştirme istiyoruz. herkes gibi hayata dahil olmak için fırsat eşitliğine ihtiyacımız var.ve bunun için herkesin farkında ve duyarlı olması gerekiyor. en basit ve insani ihtiyaçlarımız için bile ne kadar üstün çaba sarfederek varolmaya çalıştığımızı görürseniz hep birlikte toplumda oluşan bu çatlakları onarabiliriz .bizler her şeye rağmen hayatımıza devam ediyoruz .ama devam edecek gücü kendinde ve çevresindeki imkanlarda bulamayanlar içinde ses oluyoruz.
kutlayacak çok şey var mı bilemedim ama günün anlam ve önemi bu işte.
herkes için yaşanılabilir ve engellenmediğimiz bir dünya diliyorum.

idrak etmek üzere olduğumuz gün.

youtube.com/shorts/xqo3WW0B...

3 aralık nedir:
"hepimiz engelli adayıyız..." diye başlayan bir dolu cümle kurduğumuz bir ertesi gün ise o kurduğumuz cümlelerin tümünü unuttuğumuz ve buz gibi yaşamaya devam ettiğimiz gündür...
yani 3 aralık dediğimiz o günü hiçbirimiz tam anlamıyla anlayamıyoruz...
velhasılı kelam: "hepimiz engelli adayıyız" demek yerine öncelikle karşımızdaki kişiyi engelinin dışında sadece bir birey olarak değerlendirmeyi öyle görebilmeyi öğrenmeliyiz bence...

göze ışık,kulağa ses,ayağa adım olamazsan,
sen de yürekte sevgi ol öyle ise...yüreğinde engel taşımıyanlara çıksın tüm yollar...
hepimiz birer engelli adayıyız bir adım ötesi ne olacağınız belli mi?
yeter ki engel yüreklerde olmasın.

..

kimin ne zaman engelli olabileceğinin belli olmadığı aslında herkesi kapsayan,
bedeni bizden az gönlü bir çoğumuzdan çok canlarımızın günü.
sizi seviyoruz, gönlünüze sağlık.

aga bu engeli olan insanları yüceltme meselesi nasıl bir ego tatmin etme ürünüdür? dünyada hiç mi engeli olup kötü olan biri yok yani? afrikada dünya kadar ampute terörist var. neymiş engeli olanlar melektir çünkü benden eksikler.

bu insanlara normal insan gibi davranın yeter. onlara acıyan, şefkat dolu gözlerle bakmanıza hiçbir engelli bireyin ihtiyacı yok.

annelerin en büyük korkusu, çocuklarının ölmesiymiş.
engelli annelerinin ki,
çocuklarından önce ölmek.

3 aralık dünya engelliler günü kutlu olsun. engelsiz bir yaşam için engellilerin hakkını gasp etmeyelim, engellilerle alay etmeyelim, 3 aralık günü de dahil her zaman engellilere yardımcı olalım. unutmayalım; "en büyük engel sevgisizliktir ve sevgi varsa engel yoktur..!"

engellilere saygıdan bahsediliyor sağolsunlar.
ama asıl fecaat bu engelli maaşlarında. halâ 1500 tl alan engelli vatandaşlar var. bu saçmalık bir an önce bitmeli. bu insanların da yaşamaya hakkı var.
ama maalesef hiç umut yok.
ayda 150bin tl alan milletvekilleri varken bunu reva gören bir zihniyete ayrıca yazıklar olsun.
engelliler de vatandaştır ve normal vatandaşlar gibi yaşamaya da hakkı vardır.

bir gün değil her gün farkında olmak umuduyla.

ruhsal engelli olarak , günümüzü kutlayan tüm dostlara sonsuz teşekkürler.

bugünün şerefine araçlarımızı kaldırımlardaki engelli çizgisinden 2 santim geriye park ediyoruz.
bu video altı yıl önce çekilmiş. durum halen aynı.
hayır aynı değil daha kötü. trafik polisleri "nereye park etsinler" noktasına gerilemiş.

bundan birkaç yıl öncesine kadar halı sahada akşamları iş çıkışı top oynuyordum.

bir pozisyonda sağ ayağım ters döndü, tık diye içerden bir şey koptu gibi geldi ama o anda hiç ağrı sızı olmadı oyuna devam ettim.

sabahında uyandım işe gidecem, ayak direk gibi amk kıvıramıyorum.

neyse öyle topal topal işe gittim. üç dört hafta kadar koltuk değneğine muhtaç bir topallık yaşadım ve ben o zaman engelli insanların sıkıntılarını anladım.

o gündür bugündür ben engellilere üzülmem, yardımcı olurum elimden geldiğince.

engelleri olanların gününü kutlarım.

not: arka çapraz bağ koptu sandım, doktor minüsküs dedi. neyse sonuçta topladı geçti, ameliyatsız.

seninde engelliler günün kutlu olsun sana olan aşkımı göremeyen kız

kutlu olacak günlerden değil. sosyal medyada kutlandığını görmem akıl tutulması gibi geliyor. bu günü hatırlarsın, anarsın, güne dikkat çekersin ama kutlanacak günlerden değil.
geçtiğimiz 6 ay engelli birey olarak yaşamış biri olarak yeni yürümeye başladığım bu dönemde yürüyememek, tekerlekli sandalye ile gezebilmek, walker ile yürümek, koltuk değneği ile yürümek gibi aşamalardan geçip günümüze ulaşabildim. ki ben bu ürünleri maddi imkanım olduğu için alabildim, benim için inanılmaz bir konfordu. ancak bir çok engelli birey bu kadar şanslı değil. herhangi bir engelinizin olması hayatınıza devam etmeniz için ufak bir zorluk çıkarmak dışında büyük bir sorun yaratmasa da ülkemiz ne yazık ki hiç bir açıdan engelli bireylere uygun değil.
hastanelerde engelli yerine park eden yüzlerce sağlam insan gördüm, kesinlikle utanma, sıkılmaları yok. ben engelliyim buraya park edemiyorum diyorum, yürümeye devam ediyor. nerdeyse hiç bir binada engelli rampası yok, olan rampalarda tekerlekli sandalye ya da koltuk değnekli kişi için kesinlikle uygun değil. gezmek isteyeceğin hiç bir yer sahil olsun, çarşı içi olsun engelli bireylere uygun değil. tekerlekli sandalyemle arnavut kaldırım olan yerlerde gitmem mümkün değildi. inanılmaz zor sürülüyordu ve yaram titremeler yüzünden sürekli olarak sancıyordu. kısaca ülkemiz yerel yönetimleri ve merkezi yönetimleri engelli birey evde otursun, biz ona göre bu ülkeyi inşaa etmiyoruz diyor. gittiğim restoranlar, cafeler engelli tuvaleti olmadığı için eziyet haline geliyordu. hatta çoğu mekanda masaya yanaşmak bile çok zordu.
halk nasıl derseniz inanılmaz yardımcıydı insanlar. eşimin beni tek bırakıp bir yerlere gitmesi, arabayı park etmesi gerektiği durumlarda hemen birisi yanıma koşup size nasıl yardım edebilirim diyordu. sanırım ülkedeki insanlardan ümidini kesmiş ben için güzel bir cevap oldu bu durumlar.
yaşadığım tek sorun engelli olsam da dışarıya çıktığımda insanların bana sürekli acıyarak bakmasıydı. defalarca "ay çok gençmiş, halimize şükür" denildiğini duydum. engelli olduğum dönem boyunca durumumu hiç garipsemedim. insanlardan sürekli yardım istedim, sürekli dışarı çıktım. gittiğim yerler engelli bir bireye uygun olmadığı için söylendim. söylenmeye de devam edeceğim.

sadece bedensel engel değil ruhsal engel diye bir şey de var. ruh ya da beyin yerinde olmayınca bu bedene de nüksedebiliyor. bazı günler kendimi o kadar enerjiden ve güçten yoksun hissediyordum ki kafa olarak, dışarıdan babayiğit bir adam olarak gözükmeme rağmen bir yerimden kalkıp ufak bir masayı sandalyeyi kaldıramadığım günleri bilirim. normal şartlarda gücümün yeteceği şeylere gücüm yetmeyebiliyordu mesela. iki elimde birer tane beş litrelik su taşımak bile işkenceye dönüşebiliyordu. sağlığınızın kıymetini bilin diyorum %78 engelli raporu olan bir kardeşiniz ya da abiniz olarak.

whatsapp'tan engel yiyen ergen şimdi dram yapar engelliyim diye.

akşam rakısına tam başlayacağız; bizim semih (meyhaneci) "dünya egeliler günü"ymüş ya mezeler bugün benden.. şeklinde bi kıyak geçti dördümüze.. şaşkınlıktan gülemedik de. ama gelin görün ki, egeli iki arkadaşımız "la bu anlama özürlü müptezel bize laf sokmuş olmasın, mezeleri gönderelim bu akşam sek takılalım" şeklinde alınganlık konusu yapmasın mı.. yahu bildiğimiz bizim semih be yanlış anlamış kendi de egeli aklınca esnaflık yapıyo işte falan diye geçiştirdik. şimdilik sorun yok içiyoruz. (büyük olasılıkla rakı bittiğinde kimse olayı hatırlamayacak.)