1.
modern çağ insanının ergenlikten sonra kendisiyle ve bedeniyle en büyük imtihanı 30 yaşında oluyor. "30 yaş sendromu" olarak adlandırılan bu süreç, bazıları için 25 yaşında başlıyor, bazıları içinse 35 yaşına kadar devam ediyor.
belirtileri anksiyete, depresyon şeklinde görülebilir bilhassa gelecek kaygısı yoğun şekilde yaşanmaktadır.
hele ki denk geldiğimiz bu dönemde geç kalmışlık hissi zirvede yaşanır. bizim 90 jenerasyonu bunu dibine kadar yaşadı.
çevrendeki herkesin bir şekilde baltaya sap olduğu ama senin geç kaldığın o lanet his yok mu bu aralar bunu aşırı derecede hissediyorum. lanet olsun artık instagrama bakmıyorum.
ülke gündemi zaten zihnimize, nefes aldırmadan tecavüz ederken. bizim bu düştüğümüz dehlizler bizi içinden çıkılamaz düşüncelere sokmakta.
tabi bence z kuşağı da bu sendroma erkenden yakalanmaya başladı. krize doğdular ve büyüyorlar.
şu x kuşağı zaten gerçeklikle ilişkisini yitirmiş, zamanında malı mülkü yapmış kiralardan asalak gibi beslenip ekonominin çok iyi olduğunu söylemekten daha ileriye gidemiyorlar.
velhasılı 32 yaşına geldim. hiç mutlu değilim. gelecek kaygım doruklarda, siyasetçilerden nefret ediyorum, kendimi değersiz hissediyorum. hayatımızı çaldılar sözlük, umutlarımızı, güzel günlerimizi..
belirtileri anksiyete, depresyon şeklinde görülebilir bilhassa gelecek kaygısı yoğun şekilde yaşanmaktadır.
hele ki denk geldiğimiz bu dönemde geç kalmışlık hissi zirvede yaşanır. bizim 90 jenerasyonu bunu dibine kadar yaşadı.
çevrendeki herkesin bir şekilde baltaya sap olduğu ama senin geç kaldığın o lanet his yok mu bu aralar bunu aşırı derecede hissediyorum. lanet olsun artık instagrama bakmıyorum.
ülke gündemi zaten zihnimize, nefes aldırmadan tecavüz ederken. bizim bu düştüğümüz dehlizler bizi içinden çıkılamaz düşüncelere sokmakta.
tabi bence z kuşağı da bu sendroma erkenden yakalanmaya başladı. krize doğdular ve büyüyorlar.
şu x kuşağı zaten gerçeklikle ilişkisini yitirmiş, zamanında malı mülkü yapmış kiralardan asalak gibi beslenip ekonominin çok iyi olduğunu söylemekten daha ileriye gidemiyorlar.
velhasılı 32 yaşına geldim. hiç mutlu değilim. gelecek kaygım doruklarda, siyasetçilerden nefret ediyorum, kendimi değersiz hissediyorum. hayatımızı çaldılar sözlük, umutlarımızı, güzel günlerimizi..
devamını gör...
2.
belirtileri okuyunca 20 yaşından beri 30 yaşında olduğumu anladım.
devamını gör...
3.
başka sendromlar bunun yanında b** yemiş. 20 li yaşların bitmesi insanda gençliğim soldu bitti hayatım her şey için herkes için geç kaldım düşünceleri altında ezilmesine sebebiyet veriyor. yaşımı söylerken her seferinde içime öküz oturuyor. kendim alisamiyorum ki daha. 30 a geçiş, gençlik ve orta yaşi birbirine bağlayan bir köprü ve bir kaç adım sonra orta yaşlı bir insan olduğunu kabul etmek durumunda kalıyor insan. şu yazıyı yazarken bile rahatsız oluyorum böyle bir obsesyona sebebiyet veriyor.
20 li yaşlardan 30 a geçiş 19 dan 20 li yaşlara geçiş gibi değil. o dönem tek istenilen hızlı buyumekti en azından benim neslimde öyle bir mabyaklik vardı ama 30 lara gelince, insan doğduktan 2 yıl sonra 1 yaşına bastığıni iddia etmeye başlıyor hatta, her yıl bir yaş daha almamak için nereden kirpabilirim çabası.o yas hep orada sabitlensin arzusu.
20 li yaşlardan 30 a geçiş 19 dan 20 li yaşlara geçiş gibi değil. o dönem tek istenilen hızlı buyumekti en azından benim neslimde öyle bir mabyaklik vardı ama 30 lara gelince, insan doğduktan 2 yıl sonra 1 yaşına bastığıni iddia etmeye başlıyor hatta, her yıl bir yaş daha almamak için nereden kirpabilirim çabası.o yas hep orada sabitlensin arzusu.
devamını gör...
4.
var mı öyle bi şey
devamını gör...