31 yaş sendromu

bence en tehlikeli yaştır.
ya evlenmişsindir ve işinde gücündesindir.
ya da gençliğindeki ortam heyecanın bu yaşta yeniden nüksetmiştir. tam böyle canlı müzikte sahneye çıkan güzel kadını/erkeği stalk yaparak dm'den "dün gece çok iyiydiniz" ayağına yürümelik yaşlardır.

hem çok tehlikeli hem de çok masum durabilen bir yaştır. 31.

sık sık her şeyden el ayak çekip kendimi dinlediğim için tahminen yaşamayacağım sendromdur. zira kendimi 80 yaşında gibi hissediyorum.

t: 6 yıl sonra teğet geçmesi muhtemel sendromdur.

yaşamak ve yaşamamak arasında kaldığım sendromdur.

31. yaşımın sonlarını yaşıyor olsam da bu sendromu çok sık hissetmedim. daha çok bende 30 yaş sendromu oldu ama 31 daha hafif geçti ama 31 yaş da vuruyor insana.

32 yaş sendromuydu o ama o da zamana ve ekonomiye yenik düşmüş olacak ki 31 olmuş.

ben..

ben daha kendimi büyümemiş çocuk gibi hissediyorum. hani şiir de diyor ya yaş 35 ömrün yarısı diye. 35 oldum mu çocukluktan çıkacağım.

abartmasaydınız keşke; hayat akışınızı yaşa bağlı sendromlarla daraltmayınız.

kimlikteki yaş ile hissettiğin yaş bu çağlarda farklı olabilir.
31 yaşında adam vardır 50 gibi hisseder.
31 yaşında adam vardır 25 gibi hisseder.
olmayan sendromdur.. genel geçer, herkesi kuşatan bir durum yok burada. bu yaşlar güzel yaşlar. ne olursa olsun. güzel yaşlardır bence.

hatay'da yaşayan 31 yaşındaki bir insanın sendromunu hele hiç düşünemiyorum.

birkaç ay daha dişimi sıkarsam teğet geçecem inş

40 yıllık hayatımda bana en iyi gelen yaşlardı 30'lu yaşlar. o yüzden sendromunu yaşamadım.
yirmili yaşlarda insanların kafası daha karışık oluyor. okul hayatı bitmiş, iş hayatına giriş ya da bundan sonra ne yapacağım, nasıl bir hayat beni bekliyor sancıları, bir düzen kursan "acaba doğru mu yaptım?" soruları, kendini ispat etmeye çalışmak vs... daha çok oluyor ama otuzlu yaşlarda artık o hareketlilik bitmiş, ne isteyip ne istemediğini daha iyi kavradığın çağlara gelmişsindir. iyi-kötü artık bir düzen oturtmuşsundur. yola nasıl ilerlemek istediğini bilirsin. daha çok kendine dönersin, kendi önceliklerine kulak verirsin.
aklını içgüdülerinin önüne koyarak hareket etmen daha kolaydır.
not: tabi bu hiç olgunlaşamamış, yetişkin olmanın bilincinde olmayan, tamamen içgüdüleriyle hareket eden insanları kapsamamaktadır.

yeni bir sendrom daha uydurulmuş, hayırlı olsun.
her yaşa için ayrı başlık açacaksınız bu gidişle.
sendrom filan yok yaşlarda, siz kendi kendinizi bir sendroma layık görüyorsunuz sadece.
ille de bir sendrom olacaksa 18 yaş ve 65 yaşlarda olması muhtemeldir.
birincisinde her şeyi yapacağına inanırsın ama hiçbir şey yapmana izin verilmez.
ikincisinde her şeyi yapmayı bildiğin halde yine izin verilmez.
geriye kalan yaşlar önce ilk sendromdan kurtulmana ve sonra gelecek olana hazırlanmana zemin hazırlar.
durup durup element uydurmayın.

bak yine yaşlı sendrom başlığı...
29 a yeni girmiş, 30 de sen şuna keh keh şakalarına maruz kalmaktan muzdarip insan evladı olarak manidar yaşlar üzerinden açılan başlıkları esefle kınıyorum.
efenim yoktur böyle bir şey. her yaş kendi çağında güzeldir. yaşa gelecek olursak. insanın biraz daha kendini derli toplu tutmasında fayda göreceği yaşlardır. bu hem psikolojik hem biyolojik açıdan böyle. mesela günübirlik ilişkilerden el etek ufaktan çekilmeli. en azından hayatını düzenleyecek bir işi olmalı diye düşünüyorum.