30 yaşında elektro gitara başlamak

muhtemelen her müzisyenden duyacağınız gibi müzik yapmanın yaşı yoktur. parmakların dolma gibi olması da çok şey kaybettirmez size. zakk wylde gibi birçok üstadın da parmakları dolma gibidir ama adamlar bu işin zirvesindeki isimler. eğer azimle çalışmak için zaman ayırırsanız ne yaşın bir önemi kalır ne de parmakların.

bu arada, elektro gitar çalmak istiyorsanız sakın klasik gitarla falan başlayayım demeyin boşuna zaman kaybedersiniz. bu iki enstrüman tamamen ayrı müzik türlerini icra eden enstrümanlar. çalış biçimleri bile farklı, klasik gitarı parmaklarla çalarken elektrikli gitarı pena ile çalışıyorsunuz. elektrikli gitarın aksine klasik gitarın klavyesi fazlasıyla geniş ve yüksek. bu konuda selim ışık gibi hocaların da youtube'da videoları var. bu konuyu forum, sözlük vb. yerlerde araştırmak yerine işin ehli olan kişilerden öğrenmenizi tavsiye ederim.
(bkz: selim ışık)

youtube üzerinde onur güler, onur ataman, selim ışık gibi abilerin yayınladığı dersler takip edilebilir. songsterr üzerinde birçok parçanın riff ve sololarına ulaşılabilir.

(bkz: onur güler)'in elektro gitar dersleri oynatma listesi var youtube kanalında. penanın nasıl tutulacağından hızlanma egzersizlerine kadar bir sürü dersi var. zaten gitar çalmayı bilen bana bile bir şeyler kattı inanın. sevdiğiniz şarkıları çalmak için de yukarıdaki yazarın dediği gibi songsterr uygulaması çok yararlı.

bu işin yaşı yok biraz yeteneğiniz varsa istediğiniz an başlayabilirsiniz. sonuçta metallica'ya cv yollamıyacaz. gitar çalmak mutlu ediyorsa çalın ( buradaki "çalın" enstrüman tıngıtdatmak anlamında ki çalmaktır yoksa gece gece bir mağazaya gidip patlatmayın) önce kendi mutluluğumuz, komşular kapıya dayanana kadar.

30 olmasa da, 15'imde başlamadım sonuçta.

çocuk yaşta gitara başladım ama felaket bir başlangıçtı. bir yıl içinde katlanamayıp elimden attım.

yıllar sonra, "bu artık ayar tutmaz" denilen yaşlara kavuşunca, baktım hevesim gitmiyor, gitara başladım. burada benim gibi geç kalıp el yordamıyla çalmaya çalışanlar bir iki madde yazacağım. belki içlerinde biri olsun doğrudur ve birinin işine yarar.

hatalar:
1- dinlemediğin müziği çalmaya çalışmak: beni çocuk yaşta bitiren buydu. o zaman aile zorlaması vardı, şimdi youtube hevesi var. bir gitarist x şarkısını çalarken çok karizmatik görünüyor özeniyoruz. ama kulağın o müzik ile dolmadıysa, senelerce örneklerini bayıla bayıla dinleyemeceksen yeteneğinin nefes alacağı ortamı yaratamıyorsun

2- asıl meselenin şarkı çalmak olduğunu unutmak: bu tartışma çok su kaldırır ama haftalarca sadece parmak egzersizi çalışmak, sonra sadece daha zor egzersileri çalışmak bir yerden sonra hevesi bitiriyor. bunlar adı üzerinde egzersiz. mutlaka şarkılarla dengelemek lazım.
bunun bir başka yönü de o solonun başı, bu vuruşun dibi derken asla tam şarkı çalamamak. bir parçayı başından sonuna düzgün çalabilmek, çok zor kısımlarını bağlantısız çalmaktan daha zor ve anlamlı. sen şarkıyı dinlenecek kadar çal, zor kısmını atlasan da dinleyici affeder.

3- teoride, pedal ayarlarında, entelektüel tartışmalarda kaybolmak: bunlar çok keyifli işler ama karmaşık terminoloji, sound arayışı derken çalışma zamanınızdan yiyorsunuz. clean ya da disorted, fingepicking ya da hybrid picking... işte en temelde ne gerekiyorsa o kadarını çözün, major dizi ile başlayın, çalmayı hedeflediğiniz şarkı neyse, ona minimumda yettiği kadarını halledin, daha karmaşık versiyonuna geçin. tonun ilk sırrı parmaklarda.

4- hedefsiz çalışmak: bugün swmap blues, yarın sweep picking öbür gün jazz standarts olmuyor. hatta tek türde 10 şarkı arasında atlamak bile olmuyor. 3-4 şarkı hedefleyin ve bunu insanların dinlemekten keyif alacağı seviyede çalmak için uğraşın. sonra yukarıdaki maddedeki doğrultuda süsleyin, ilerletin.

hepsi kişiseldir. yarın biri der ki "yok abi parmak basışını klasik eğitime yakışacak kadar iyi yapmazsan bu iş olmaz", onun için de doğrusu odur. ben dinleterek motive olan biriyim.

şu başlık da güzel bu arada: elektro gitar pedal rehberi

zamanında doğum günü partileri, sahneler, tozunu attırdığım olay. lise ve üniversite başlangıç zamanları..
30 yaş çok geç.
ben gitarı bıraktım yaşım 30 hiç çalmıyorum neredeyse artık.

menopoza girme halidir benim icin.

hala daha genc hissetme cabasi. aynen kanka, sacini da uzat istersen. evet.

fender marka bir elektrogitar modeli, adama sadece 30'unda değil, 40'ında bile çalma isteği aşılar.

nota okumasını bilmiyorsan hiç bir halta yaramayacak olan durumdur.

(bkz: mark knopfler)

neden olmasın, yapılabilir. ben klasik gitara 14 yaşlarımdayken başlamıştım. ilk elektro gitarımı 17 yaşlarımdayken aldım. zaten babam da çaldığı için sanırım o bir rol model oldu. izmir’de de hatırı sayılır, iyi bir lisede okudum diyebilirim. oradaki müzik öğretmenim çok yardımcı olmuştu. sağ olsun. öğrendim, hobi olarak az buçuk çalıyorum. mesela ukuleleyi 30 yaşımda öğrendim, bahsedilen örneğe göre de hiç zor olmadı. fakat hiç enstrüman geçmişiniz yok ise ilk başta zorlar, bu bir gerçek lakin imkânsız diye bir şey yoktur. bir ilginiz varsa başlamalı, keyiflidir.

bir tanıdığım yaptı bunu. yaşı daha bile büyüktü bu arada.

kendi kendine oldu bi de daha çok. youtubedan, applerden faydalanmıştı galiba.

sık sık da instaya atıyordu çalışmalarını. gelişimine oradan şahit oldum ben.
ilk denemeleri cidden kötüydü. şu an mesela,
fena sololar atıyor.

sonradan bi grup da kurdular, sahne alıyorlar irili ufaklı yerlerde.

denemek istediği bi şeyi hobiye ve sonradan da severek yaptığı bi işe dönüştürdü adam. maşallah ona.