biz bunu yaptık. fazlasını bile yapmışızdır çocukken. konya'da düğünlerde dama çıkıp (teras) mendil fırlatırlar aşağı. içinde kuruyemişler, mevlana şekerleri, bazen bozuk para gibi şeyler olur. ulan biz aşağıdan bi topladık bunları aklın almaz. o gün gece falan uyku hakgetire. zaten herkes dışarda azmaya yer arıyordu. gece gece içen abilerin yanına takıldık. biz de çay içiyoruz. abiler önce kibarca gidin dedi. gitmedik. sonra s.tirin gidin lan dediler gittik. (bkz: swh) ama cep bozuk para kaynıyor. kahveye gittik. bize orda da ısmarladılar çay, çorba, limonata ne ararsan. biz iyice azdık mı sana? fırladık etli ekmek yemeye saat daha 11-12 falan. düğün alanına gittik abi eşşekleri alıp. düğün sahipleri çekin lan eşşekleri burdan dedi manyak mısınız?

yok abi kanımız kaynıyor. bizim büyük kuzenlere görev verildi bu veletlere bakılacak. neyse özgür abi aldı bizi arabayla çekti tarlaların oraya. açtı mı abi arabanın sesini sona. oynayın lan dedi verdi cipsleri verdi kolaları. laaan biz deliriyoruz ama nasıl oynarken. ulaaaan çalan şarkı can't touch this. en son uyumuş kalmışız arabanın arkasında. saat gecenin bir vakti beni yatağıma yatırdıklarını hatırlıyorum sadece.

yani demem o ki ağzınızla yiyin şu mevlana şekerini. (bkz: swh)

editullah: şimdi hatırladım da ay çocuğun yanında içilmez demezdi kimse. i.neler karı kız konuşacaklar ondan kovuyorlardı. baya bizde hayat olduğu gibi yaşanıyordu. çocuklar öyle ölüye bakmaz falan da demiyordu kimse. etrafımızda doğanlar olurdu, ölenler olurdu. mezarını kazan abilere su getirirdik. ölü de görürdük tramva falan da yaşamazdık. çocuklar kavga edince öyle aileler falan birbirine girmezdi. çocukları karşılarına alır ta.ak geçerlerdi. o kadar ekmek yedin tosunluğundan utan falan derlerdi. ha iyi midir kötü müdür bilemem ama hiçbir çocuğun üzerine gereğinden fazla titizlenilmezdi. komşu dayı seni dövdüyse ya onun bağına girmişindir ya da sağlam bir yaramazlık yapmışındır. gider bir de anan baban dalardı sana hakettiysen. aynı dayı hasta olsan bir şey olsan yardımına koşacak da ilk kişiydi.

şu an dünya bir tuhaf. nerde o eski günler demiyorum. değiştik, değiştim ama mahalle kültürü falan şu an çok saçma lan. kültür yok lan ortada. ben istanbul'da büyüdüm. anlattığım hikayeler yazları olurdu. ama istanbul'da da delirttiğimiz komşu çok oldu. bizim anamızı babamızı da delirtti çocuklar. ama ben çocuklar hakkında bir tane kötü cümle hatırlatamam evde büyüklerin sarfettiği.

sadece bizim evde değil bütün evler böyleydi. öğlen balkonuna kağıttan ok atıp delirttiğimiz teyzenin evinde akşam yemek yerdik.

büyüklerimiz mi yüce gönüllüydü yoksa biz büyüdük de kirlettik mi dünyayı? biz başaramadık mı büyük olmayı ana babalarımız gibi?

devamını gör...

(3) (2)