acı mı daha çok değer katar insana yoksa mutluluk mu sorusu

bence acı daha çok değer katar insana. çünkü belli başlı acıları yaşadıktan sonra insan daha güçlü, daha tecrübeli oluyor. ve kendine olan güveni artıyor. olumsuz yönleride oluyor acının insan delirebiliyor. mutluluk ise sadece anı kurtarıyor bence . acıdan geçmemiş bir insan tam anlamıyla olgunlaşmıyor .

her ikisi de geçicidir. kanımca acı ve mutluluk her ikisi de değersizdir. insana değer katan acıdan veya mutluluktan aldığı güç değil, düşüncelerindeki orijinalliktir. düşüncelerimiz yaşadığımız acılar ve mutluluklardan elbette etkilenecektir. eğer bu iki etken düşüncelere tamamen hükmediyorsa değersizdir. durup düşündüğünüz zamanlarda acıya ve mutluluğa dair hiçbir şey hissetmiyorsanız "gerçek" biri olursunuz. gerçek olmanın kattığı değer ise diğer şeylerle mukayese dahi edilemez.

şu ortayı bir bulamadık zaten sürekli bir tarafa geçme durumu ortada kalmayı deneyin huzur orada.

acılar insanları sevdiklerine daha çok yaklaştırır. mutluyken insanın aklına pek bir şey gelmez:

insana bir sıkıntı dokunduğu zaman, gerek yan yatarken, gerek otururken, gerek dikilirken bize dua eder. kendisinden sıkıntısını gideriverdik mi sanki kendisine dokunan o sıkıntı için bize hiç yalvarmamış gibi aldırmadan geçer gider. işte o aşırı gidenlere yaptıkları şeyler böyle güzel gelir.

-yunus suresi, 12. ayet-

acı, doğru şekilde sindirilmediğinde insana kattığı değer de kişi tarafından görülemez. örneğin "değersizlik" hissi ile mücadele eden birinin karşısına onu daha da değersiz hissettirecek insanlar çıkıp durur ve kişi de acı çeker. eğer bu durumun kilit noktasını fark ederse, çektiği o acı his ona muazzam değer katar; fakat fark edemezse aynı değersizlik hissinde kıvranıp durur. kendisini en acınası insan olarak görür, dünyanın tüm yükünü o çekmiş gibi zayıf davranır. haliyle hiçbir zaman mutluluğun vereceği değer noktasına da ulaşamaz. birbiri ile bağlantılı kavramlardır bunlar. fakat ikisi de insana en çok değer katan değildir.

acının ve sevincin insanlara olan katkıları ile ilgili bir takım ezberleri bulunan insanların anket defterlerinde mutlaka bulunan test sorularından.

bana kalırsa insanların toplumlarına kattıkları - herhangi bir cinsten ya da karışımdan - değer onlara değer olarak geri döner. tıpkı maddeler gibi canlılar da çok farklı olabilecek koşullarda çok çeşitli ve türlü değerlendirme işlemleri yapabildikleri için biz ortaya çıkan ve incelenebilecek değerleri işlevlerine göre ölçülendirebiliyoruz. yani insandan topluma ve sonra da toplumdan insana katılmış olan değerin olumluluğu/kalitesi - olumsuzluğu/kalitesizliği tartışmalıdır. bir başka deyişle insanların değer katarak ayakta duran bir toplum oluşturmuş olmaları durumunun olumlaması kıyasa muhtaçtır. yamyam toplumlar sapkındırlar ve bunun farkında da değildirler. ancak yamyam toplumlar sosyolojik açıdan toplum olarak kabul edildikleri gibi ayakta durarak varlıklarını devam ettirebilmektedirler. bireyciliğin - kokuşmuş kişiliklerin - ve bencilliğin pik yaptığı kapitalist toplumlar da sosyolojik açıdan toplumdurlar ve gayet gerçektirler. bizler bugün her tarafının çarpıklık ürettiğini bildiğimiz bir toplum modelinin parçaları olarak ve ona değer katarak yaşamaya devam ediyoruz.

acının ve sevincin varlıklara bir şeyler kattığı konusunda şüphemiz yok. ama kattıkları şeylerin neler olabileceği konusundaki ezberlerimizi bozmamız şart.

acıyı övmeye alışık olduğumuzdan bir çok kişinin ilk aklına gelecek olan şey "acı" olacaktır. acı değer katmaz aksine sizi çökertir sizden bir şeyler götürür. ikisininde katacağı şeyler; nazolabial çizgi, kaz ayakları vb. ikiside, övülecek ya da yerilecek şeyler değildir.

acılar mutlaka sana birşeyler öğretir ama hiçbir canlı dünyaya acı çekmek amacıyla gelmez.