1.
" tüm güzellikleri aldı gitti dünyamdan..
bir yaralı hayvan bağırıyor
senden ayrı düşen insanda... "
1909/ 1980 yılları arasında yaşayan türk şair ve yazar ahmet muhip dıranas imzalı yaklaşık 160 sayfalık eser; şairin yaşamının, sanatçı kişiliğinin ve tüm şiirlerinin yer aldığı eser iken 1982 yılında yayınlanmıştır.
ahmet muhip dıranas
ahmet muhip dıranas'ı kapsamlı olarak okuduğum ilk eseri bu oldu, rötarlı bir okuma olsa da bu gecikmişliği diğer kitaplarıyla telâfi edeceğimi umuyorum.
kitabımıza geçelim;
şairin hayatı, sanatçı kişiliği ve kaybı üzerine yazılanlar onu bir nebze olsun tanımaya aracılık ediyor, herkesin hayatına ışık tutan, sevilen, sayılan, çok yakışıklı olduğu belirtilen ve belki de şiir için yaşayan bir insan olduğunu düşünmeye teşvik eden yazılardı benim için.
artık kırılabileceğine ihtimâl vermediğim kalbimi kıran şiirlerdi, hayat sanki binlerce odası olan bir evmiş de her odasında başka bir duygu gizliymiş izlenimi veren şiirlerdi biraz da; aşkın ellerinden kayıp gidişini, derin yalnızlığı, en güzel günlerin bir mâzide bir anı olarak kalışını, bazen hissizleşmeyi, ayrılığı, ölümü, bir başına kalakalmayı, yitirdiklerini özlemeyi hissettiren şiirlerdi.
hayatın keskin olduğu zamanların şairin kendine özgü şiir formuyla yansıtıldığı, bence her okuyanın kendisinden bir iz bulacağı şiirlerdi.
tüm güzellikleri aldı gitti dünyamdan ile bir yıkıntı olmuşum, ve üç beş kaburga dizeleri son zamanlarda okuduğum en can alıcı sözlerdendi.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum, mutlaka okunulasıydı.
günler birbirini güden hoş anılardı.
uzak bir rüyada yüzer gibi gözleri,
artık ne gülmekte ne de ağlamaktadır.
benden sızan bu keder niçin?
bilemem.
keder de yel gibi eser
ve bir gün ya bu yol ya şu gemiler
seni elimden alır gider, niçin?
bilemem.
denizi, sonsuz olanı düşün artık.
bir gün beni hatırlayabilirsin ancak.
bitti gücüne güvendiğim zaman
gökler yakın bir ayrılıkla dolu.
artık bir pencerenin önünde, ne kaldı oturup geçen dünü düşünmekten başka?
hatırada kalan şey değişmez zamanla.
aşkım da, özlemim de hepsi,
her şey ve mahzuri.
insan bir yanınca kerem misâli yanmalı, uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.
bir yaralı hayvan bağırıyor
senden ayrı düşen insanda.
birtakım özlemlerden dokunmuş kefenim ayaklarıma dolaşıyor... gitmek ne zor.
biliyorum; her şeysiz, sensiz, bensiz yiteceğim, karanlıklar içinde.
tüm güzellikleri aldı gitti dünyamdan..
bir yaralı hayvan bağırıyor
senden ayrı düşen insanda... "
1909/ 1980 yılları arasında yaşayan türk şair ve yazar ahmet muhip dıranas imzalı yaklaşık 160 sayfalık eser; şairin yaşamının, sanatçı kişiliğinin ve tüm şiirlerinin yer aldığı eser iken 1982 yılında yayınlanmıştır.
ahmet muhip dıranas
ahmet muhip dıranas'ı kapsamlı olarak okuduğum ilk eseri bu oldu, rötarlı bir okuma olsa da bu gecikmişliği diğer kitaplarıyla telâfi edeceğimi umuyorum.
kitabımıza geçelim;
şairin hayatı, sanatçı kişiliği ve kaybı üzerine yazılanlar onu bir nebze olsun tanımaya aracılık ediyor, herkesin hayatına ışık tutan, sevilen, sayılan, çok yakışıklı olduğu belirtilen ve belki de şiir için yaşayan bir insan olduğunu düşünmeye teşvik eden yazılardı benim için.
artık kırılabileceğine ihtimâl vermediğim kalbimi kıran şiirlerdi, hayat sanki binlerce odası olan bir evmiş de her odasında başka bir duygu gizliymiş izlenimi veren şiirlerdi biraz da; aşkın ellerinden kayıp gidişini, derin yalnızlığı, en güzel günlerin bir mâzide bir anı olarak kalışını, bazen hissizleşmeyi, ayrılığı, ölümü, bir başına kalakalmayı, yitirdiklerini özlemeyi hissettiren şiirlerdi.
hayatın keskin olduğu zamanların şairin kendine özgü şiir formuyla yansıtıldığı, bence her okuyanın kendisinden bir iz bulacağı şiirlerdi.
tüm güzellikleri aldı gitti dünyamdan ile bir yıkıntı olmuşum, ve üç beş kaburga dizeleri son zamanlarda okuduğum en can alıcı sözlerdendi.
seçtiğim bazı dizeleri bırakarak burada bir son veriyorum, mutlaka okunulasıydı.
günler birbirini güden hoş anılardı.
uzak bir rüyada yüzer gibi gözleri,
artık ne gülmekte ne de ağlamaktadır.
benden sızan bu keder niçin?
bilemem.
keder de yel gibi eser
ve bir gün ya bu yol ya şu gemiler
seni elimden alır gider, niçin?
bilemem.
denizi, sonsuz olanı düşün artık.
bir gün beni hatırlayabilirsin ancak.
bitti gücüne güvendiğim zaman
gökler yakın bir ayrılıkla dolu.
artık bir pencerenin önünde, ne kaldı oturup geçen dünü düşünmekten başka?
hatırada kalan şey değişmez zamanla.
aşkım da, özlemim de hepsi,
her şey ve mahzuri.
insan bir yanınca kerem misâli yanmalı, uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.
bir yaralı hayvan bağırıyor
senden ayrı düşen insanda.
birtakım özlemlerden dokunmuş kefenim ayaklarıma dolaşıyor... gitmek ne zor.
biliyorum; her şeysiz, sensiz, bensiz yiteceğim, karanlıklar içinde.
tüm güzellikleri aldı gitti dünyamdan..
devamını gör...