aileye dinsiz olduğunu itiraf etmek

üzer be. yani benim annem üzülmesin diye oruç tuttuğum günlerim oldu. * şimdi biraz alıştı da kadının dindeki yerini falan irdeliyoruz. tabii ardından dinden çıkmayalım canım anam tövbe deyip rolüme tekrar adapte oluyorum.
edit: ironi içermez.

anlam veremediğimdir. din, inanç kişinin kendiyle meselesidir bence. bunun bir duyuru halini alması gerekmez diye düşünüyorum. özellikle de yaşını başını almış muhafazakar dindar bir aile söz konusuysa ne kadar büyük bir üzüntü yaşayacaklarını tahmin bile edemem. bence gerek yok. herkes kendi içinde neye inanıp neye inanmadığını biliyor zaten.

yaşamadan rahat rahat atıp tutulmaması gerekendir.

ben çok şükür rahat bi ailenin evladıyım.

ama sırf aile baskısı yüzünden kaç kadının nelerle boğuştuğuna şahidim.
toschack'a alınacak bi konu değil bence.

ilk babama söyledim. rahmetli nişanlımdan sonra evlen baskısı yaptıkları o dönemde yine dayağımı yemiş şekerimi fullemiştim.
gerçi o zamanlar deisttim. yüksek şekerin verdiği öfkeyle "baba ben deistim beni müslüman gibi gömmeyin" diye patlatmıştım. anlamadı o zaman. sonra iyice altını çizmiştim. "tanrı var din yok baba" diye.

amcalarımdan hala ikisi biliyor ama diğerlerine söyleyemiyor. kendi içlerinde korkuyorlar bu fikirden.
bir ara annem kardeşlerimden birini ikna edip beni öldürtmeye bile çalıştı. çünkü inancına göre katlim vacipti. babam ise bildiği yoldan devam ederek direkt döverek ikna etmeye çalıştı.

bana karşı o kadar merhametsiz davrandılar ki, dayaktan burnum kırıldı hastane dönüşü annem koca tarağı yeni yerine oturtulan burnuma vurmuştu.
evlilik baskısına bir de dine dön baskısı eklendi. eziyetle geçen dokuz seneye bakınca, ne evliliğe ikna edebildiler ne de dine döndürebildiler.
bu süreçte insana olan güvenimi kaybettim. iyi ki de kaybetmişim, dediğim de oldu. bu durum daha fazla zarar görmeyi engelleyen bir kalkan oldu. baskıdan bıkıp akıl hastanesine kaçtığım da oldu.
kardeşlerim çoktan kabullendi. ki onlar da tarikat yurtlarında büyüdü. durum hakkında şakalar bile yapıyorlar. onlar dışında beni olduğum gibi kabullenen bir aile ferdim yok. varsın olmasın.

ben bunu babamın yanında yaptım. dinsizim demedim ama dini sorguladım.

babam da "koskoca allah senin gibi zibidiye mi kaldı göt lalesi" demişti. haklıydı vallaha.