akademisyenlerin insanları azarlamadan yaşayamaması

kibir kokan başlıktır. hepsini zan altında bırakmıyorum ancak birçoğu insanları küçümsemeye, azarlamaya bayılıyor. bunun sebebi az çok belli. içsel sebebi kendilerinin de bu aşamaya kadar azarlanması, hakir görülmesi. toplumsal sebebi ise bilgilerine değer verilmemesi. kimsenin onların yazdığı muhteşem makalelerle ilgilenecek zamanı yok.

daha önce bu tutumda olan birkaç akademisyene rastladım. fakat bunu yapan akademisyenler genç olanlarıdır. çünkü uzun bir süredir ülkede sektörel olarak iş bulamayıp, kendilerini akademiye atarak hayati bir garantinin varlığı altında, kendi mesleki başarısızlıklarını öğrencilere kaba davranarak görmezden gelmeye çalışan bir çok akademisyen türedi. akademinin kapısından geçemeyecek hatta üniversiteyi kazanıp lisans mezunu olabilmesi bile mucize olan bu insanların ne kendine, ne mesleğine, ne de bilime en ufak bir saygısı olduğunu düşünmüyorum. zaten kendileri de bunu belli ediyor. biraz düşünürseniz bu insanlar kendilerinden daha iyi olduğunu bildikleri öğrencileri sevmezler. ama etraflarında onları sürekli öven bir grup başarısız olduğu için kendilerini isimlerinin önünde bulunan ünvanların gerçek sahipleriymiş zannederler. bu mesleği sadece para için yapan, bir yayım bile çıkartamayan, okuduğu bölümün geçmişinden ve şekillenen geleceğinden bi haber olan bu insanların tavırlarını fazla kafaya takmayın. onlar ezikler ve bunun da farkındalar. siz sadece bir kişi için bir dönem zorlanırsınız ama onlar hayatları boyunca karşılarına iyi öğrenciler çıktığı sürece her ders acı çekecekler.

tekrar yormayayım parmaklarımı. hazır yazılmışı var.*

(bkz: akademisyen egosu/@ateist kaplumbağa)

türkiye’de gerçek anlamda bağımsız gözlemciler tarafından yabancı dil ve alanında uzmanlık sınavına tabi tutulsalar yüzde doksanının gelişmiş ülkelerde ilkokul öğretmenliği yapacak şartları bile sağlayamayacağına bahse girerim. bu arada ülkemizdeki ilkokul öğretmenlerinin çoğunun bu kendine akademisyen diyen takımdan çok daha özverili ve donanımlı olduğunu yakınen gözlemlemiş biriyim.

kibir falan anlatılmış haklılık payı var ama azarlanmayan insan da olayı ciddiye almiyor. bu çok garip bir hal fakat saygılı ve üst perdeden konuşmayan akademisyen ciddiye alınmıyor. nerde ukala bir adam var, nerde hakaret eden, bağıran çağıran bir adam var bunlar ilahlasiyor. yani mevzu deveyi diken mevzusu oluyor. zaten mevcut yönetimi ayakta tutan da bu ya neyse.