alexi laiho

children of bodom'un efsane vokali ve aynı zamanda solo gitaristidir.
(bkz: children of bodom)
bu adam şarkı söylerken solo atabilen nadir gitaristlerdendir ve gitarına çok hakimdir. sweep picking atarken ipin ucunu kaçırır. öyle ki yazdığı soloları her gitarist çalamaz. zaten adam da kimse çalamasın diye yazıyor. ama kötü bir haberim var wildchild ben çalabiliyorum kaarşim. şuraya en sevdiğim şarkılarından da bırakayım da metalci tayfaya hayrına bir sevinsinler zaten oldukça az kaldık piyasada.

buradan

edit : şuan öldüğünü öğrendim. yıkıldım.

ışıklar içinde uyu büyük usta.

2021'e girmeden vefat etmiş, bugünse resmi instagram hesabından ölüm haberi yayınlanmış olan üstad.

böylesine yetenekli bir müzisyenin 41 yaşında ölmesi çok erken kayıp. ışıklar içinde uyusun.
(bkz: everytime i die)

kendi tarzını yaratmış efsane gitaristlerden biriydi. adamı o kadar seviyordum ki resmen taziye mesajları aldım sağdan soldan. çok üzüldüm çok.

nice insanı gitara başlatmış, nicesini de gitardan soğutmuş suomi gitar virtüözü... virtüöz demek çok yerinde olacaktır zira son 30 senede belki de marty friedman'dan sonra metal dünyasına gelmiş en freak ve yenilikçi virtüözlerdendir. friedman ne kadar oryantal ve doğulu ezgiler ile müziğini şekillendirmişse, laiho da bir o kadar klasik batı müziği ve özellikle barok etkilerine sahiptir. adamı zaman tüpüne sokuşturup wagner'in orkestrasına katın sırıtmaz... zamansız gitti. hail lord of shred and sweep...

ben 2000 neslinin bir çocuğuyum. aramızda 7 yaş olan ablamın sayesinde 5-6 yaşlarında rock ve metal müziğe ilgi duymaya başlamıştım. evimizde tek bilgisayar vardı, ablam; dayım ve kuzenimle knight online oynardı. bilgisayar sırasının bana gelmesi de epey zaman alırdı. o sırada ergenlik çağlarında olan ablam, arkadaşı sayesinde metal dinlemeye başlamıştı. ablam oyun oynarken arkada hep metal çalardı. ilk zamanlar metallica dinlerdi. böyle müziklerden nasıl keyif aldığını anlamazken bir anda 6 yaşındaki halim ile metallica - one şarkısını söylerken bulmuştum kendimi. sözleri anlamazdım ama melodiler her zaman beni çok etkilerdi. zamanla ablam başka gruplar dinlemeye başladı. children of bodom bunlardan bir tanesiydi. beni o yaşımda bu müziklere bağlayan şey elektro gitar sesi ve melodilerdi. o zamanlar sadece internette bile elektro gitar gördüğüm zaman büyülenmiş gibi hissediyordum. şans eseri dışarıda herhangi bir müzik dükkanı görsem, elektro gitarlara bakarak oranın cennet olduğunu düşünürdüm. ablamla yolda elektro gitar çantası taşıyan birini gördüğümüzde ikimiz de heyecanlanırdık. gidip konuşmayı çok isterdim fakat hep utanırdım. müzik dükkanlarına bile giremezdim utancımdan. ilkokula başladığımda kimsenin benim müziklerimi dinlemediğini fark ettim. o zamanlar da yaşım gereği kendimi bu insanlardan bir nebze üstün görürdüm. onlar ismail yk, ben ise metallica gibi grupları dinlediğim için. tabii insan büyüyünce anlıyor, bu grupları dinlemem benim müzik kariyerime başlamam da öncü olmuş. aslında şu an ben bir ismail yk hayranıyım hatta.

o zamanlar, 4. sınıftayken oturduğumuz yerde gitar kursu açılmıştı. ablam da 2 sene önce gitar kursuna gitmişti, evde gitarı vardı. ben hayatta en çok sevdiğim şey olan gitara hiç dokunmamıştım. çünkü korkuyordum, çalamamaktan; başarısız olmaktan çok korkuyordum. o dönemler metallica'yı çok fazla dinlediğimi hatırlasam da children of bodom şarkılarıyla kendi kendimi daha çok gaza getirdiğimi hatırlıyorum. are you dead yet şarkısı çalarken, tüplü televizyonun ekranındaki yansımama bakardım, dans eder hatta boks hareketleri yapar kafa sallayıp sinirimi atıp rahatlardım. youtube'da konserlerini izlerdim ve alexi laiho benim için ulaşılamaz bir yerdeydi. yani mümkün değildi benim ne onun gibi gitar çalmam ne de herkesin ilgisini çekecek sahnedeki adam olmam. james hetfield'ın aksine alexi laiho'nun röportajlarını, söyleşilerini izlerken ne söylediğini anlamasam bile onun çok sakin birisi olduğunu hatta utangaç bile sayılabilecek birisi olduğunu hissetmiştim. bu insanlar bilmeden, tanımadan benim hayatıma etki ettiler. eğer müzik hayatımda olmasaydı, eğer bir ensturman ile bu kadar bağ kurmasaydım derdimi nasıl başka şekilde dökebilirdim bilmiyorum.

bu adam benim çocukluğumdaki, gençliğimdeki bir idoldü. ne kadar zaman geçerse geçsin öyle de olacak. brutal vokali sadece alexi laiho'dan dinleyebiliyorum, çünkü onun sesi bana her zaman kaplan sesi gibi gelirdi. james'in gençlik yıllarındaki sesi de aslan kükremesi gibi gelir bana. kendimi bildim bileli saçlarımı uzatmayı istemem bu adamlardan dolayı. hep istediğim şey, saçlarımı uzatıp, bir elektro gitara sahip olup; bu adamların şarkılarını biraz da olsa çalabilmekti. alexi laiho, ergenliğimdeki v gitar hayranlığımın sebebiydi. şimdilerde akustik gitarla daha fazla zaman geçirsem de arkada duran o v gitar bana o zamanları hatırlatıyor. bu adamların şarkısını çalmak için gösterdiğim çaba, ilgisiz veya tek başıma kaldığımda bu adamların her zaman yanımda olmasını hatırlatıyor.

dünya bir gitarist, vokalist, idol ve hepsinden öte bir frontman'i kaybetti. benim de gençliğimden ve çocukluğumdan bir parça koptu gitti. herkesin kendiyle bağdaştırdığı bazı şeyler vardır. herhangi bir yerde, şekilde gördüğünüzde onunla bağ kurarsınız. tanımadığınız bir yerde sarı - kırmızı renk görüp takımınızı hatırlayıp evinizde hissetmek gibi mesela. bazı şeyleri sahiplenirsiniz, hangi insanın ne şekilde onların şarkılarını dinlediklerini umursamaksızın kendi başınıza bir bağ kurarsınız şarkıyla ve grupla. children of bodom da benim için öyle bir gruptu. başlangıcı olan her şeyin bir sonu vardır. çocukluğumu, gençliğimi güzelleştirdiğin için, müziğe aşık olmamı sağladığın için teşekkürler alexi laiho.

çok yetenekli bir gitarist ve vokalisti kendisi. iyi uykular gay prince..

are you dead yet ?

severdik, iyi uykular.

gece gece durduk yere can yakan şarkılardan, adrenalin seviyesini tavan yaptırdığı, gitarı adeta beyzbol sopası gibi kullandığı şarkılara kadar pek çok harika şarkı bestelemiş fin gitarist. gitarla yıllarca dans etmiş ve camiada kendisine ait bir stili olan çok az gitaristten birisi olmuştur.

2021 in ilk günlerinde 41 yaşındayken hayata gözlerini yummuş olup arkasında metal müziğin yaşayan efsanelerinin bile saygısını kazanmış nice bestelere imza atmıştır.

istanbul konserinde kendisini en önden izleme fırsatım olmuştu ve gitar kadar boyuyla sahneyi yangın yerine çevirmişti.

sigara ve alkol bağımlılığına ek olarak son yıllarda da uyuşturucu bağımlılığı hemen herkes tarafından biliniyordu ve bu da sonu oldu...

stiline dair fikir vermesi açısından

gitarı beyzbol sopası gibi kullanmak

herif küçükken steve vai konserine gidiyo orada for the love of god'ı canlı dinleyip gitarist olmaya karar veriyo aynen steve vai schredder kulaklarına tükürdüklerim..

gece gece şarkılarını dinlerken buruk şekilde aklıma düşmüş virtüöz.

r.i.p. alexi