alışılmışın dışında kalıplarla konuşmanın daha etkili olması

kendi kişisel gözlemimdir, buna hitabet sanatı deniyor, birine her zaman duyduğu cümlelerle ve sözcüklerle bir şey söylediğinde alışkanlık etkisine nedeniyle çok fazla etkili olmamakta ancak yabancı sözcüklere de içine katarak ve alışılmamış sözcük kalıpları ve kullanıldığında beyin bunu yeni bir bilgi olarak işliyor ve daha fazla ciddiye alıyor, örneğin birine bana inan yerine lütfen sözüme itibar edin ya da sizi temin ediyorum dediğinde muhtemelen 2 söylediğim daha fazla etkili olacaktır çünkü kısmen beynin alışık olmadığı bir kalıp kullanmış oluyorsunuz ve beyin bunu anlamaya çalışırken ciddiye almak durumunda kalıyor diye inanıyorum hitabetin özü de belki budur olabildiğince farklı kalıplar ve farklı sözcükler ve cümleler kullanmak

felsefeciler arasında yaygındır. hatta 3-5 filozof okuyup dünyanın tüm şifrelerini çözdüğünü zanneden tiplemelerde de mevcut.

amaç bir üst dil, meta dil oluşturup halktan tamamen kopup kendi aralarında çalıp oynamak istiyorlar ama iş zamanla öyle bir seviyeye geldi ki , bu dili kendi aralarında kullananlar dahi birbirini anlamamaya başladılar. tabi daha ilginç olanı anlamadıkları halde bozuntuya vermeyip anlamış gibi yapıyor hepsi.

misal biri şöyle bir cümle kurdu diyelim; " efenim bacon'un idollerini izdüşümsel tandansta kriterize ettiğimizde , o'nun a priorik serimlemelerinin devindiricisi niteliğinde humevari bi perspektif ortaya çıkar" .

tabi diğer denyo bunu dinleyip hiçbir nane anlamadığı halde bozuntuya vermez ve " kesinlikle doğru bir tespit fakat meseleye salt kognitif ve bilişsel imgelenme sentaksından bakmamak lazım. onunçün tamamen tözsel ve posteriorik bir diyalektikle hilomorfiye etmek lazım konuyu."

kelimeler sihir gibidir, doğru kombinasyon ve anlamda kullanıldıklarında etkisini görebilirsiniz. ne kadar iyi kombinasyon ve anlam değeri olursa o kadar etkili bir sihir olur.