alkolik olmaya giden yol

bir seferden bir şey olmaz diye değil de içtikçe kendini kaybettiğin bilincinin yerleşmesi ile başlar. kendini aramanın ne manası var ki zaten.

bu düzen insanı ya alkolik eder ya mapuslara düşürür ya da verem eder. amiyane tabirle tuzu kuru namussuzlar aman alınmasın.

çevrenizde iyi muhabbet eden birilerinin olması.
sonra hadi içelim muhabbet edelim diyorsun.
araya 1-2 allahsızın kızına aşık olma gafletini de eklerseniz tamamdır bu iş, yıllar içinde sağlam bir alkolik olursunuz.

sonu hep çıkmaz sokaktır , orada perişan olup durursun.

arkadaş ortamında bu yolun yolcusu bir kişi varsa diğerlerinin peşinden gittiği yol.

güzel sohbetli biriyle güzel manzaralı bir yer bulmak.

aşırı alkol alıp da gidebileceğiniz en garanti yoldur.

karını ve çocuğunu aynı kazada kaybettiğin haberini ansızın almak. bir süre sonra (bkz: intihara giden yol)da olabilir.

valla sonum böyle olacak diye çok korkuyorum ayık kafayla zor çekilir bu hayat. ameliyata girerken sakinleştirici verdiler aman yarabbi o ne dahiyane icat. o kadar uğraştık şu saaten sonra rezil etmeyeyimde hayatımı boşa gitmesin güzel annemin çabaları diye sabrediyorum işte.

uykudan uyanıp aç karnına içki içmeye başladığın an. kahvaltı ederken 1 duble de rakı koyayım hazır peynir domates falan da var diyorsan geçmiş olsun.

işinden arta kalan zamanlarda içiyorsan alkolik değilsindir ama içmek için zaman yaratıyorsan ve işini bile aksatmaya başladıysan tebrikler.

yüksek dozda ve çok sık alkol tüketimine bağlı olarak gelişen, psikolojik ve sosyal etkenlerle etkinleşen, durmadan alkol içerek alkolik olmak için atılan adım.

iki bira içip kalkamazsın. her gün içmezsin belki, sabah saat 10da içmeye başlamazsın ama ağzına değdiği an sızana kadar içersin. irade devre dışı kalır. unutmak için, mutlu hissetmek daha doğrusu rahatça uykuya dalmak için içersin. düşünmemek için. bu yolda ilerlemeye başladığımı fark ettiğim için korkmaya başladım. her zaman değil ama 2 3 ayda bir bunu yaşıyorum. en kötüsü geceye dair hatırlamadığın anlar. bu günler zaten üzgün olduğum günlerin sonunda yaşandığı için bir de alkolün etkisiyle daha öfkeli ve alıngan olup sevdiklerimi kırıyor olmanın vicdan azabı, utancı.
sorunun kaynağını bulmak ve bunun üzerine gitmek tek çözüm. benim sorunum kendimle olan kavgam. bu yüzden sürekli bir arayış, tatmin olamama ve ardından mutsuz olma döngüsündeyim. kendimi mutlu etmeyi öğrenmeye çalışıyorum bu günlerde.

zar zor döndüğüm ucu bok döşemeli yol.
bir ara sigara bırakma denemelerimde kendisine sığındım.
böyle aşabilirim gibi geldi.
ama bu seferde alkolik oluyodum.

bünyem o kadar sağlam değildir aslında. hemen sarhoş olurum.
sarhoş olmamaya başladığında anlıyorsun ki ortalardasın.
ve beni depresyona itmeye başladı alkol.
alkol kötülüklerin değil kötü hislerin anasıdır.
her şeyin başlangıcı.
az daha mahvediyodum hayatımı.

kötü yoldur. geçtik kardeşim o yollardan da geçtik

alkolik olsaydım şu 5 yıl içinde olurdum. her şey müsaitti ama sigaradan başka hiçbir bağımlılığım yok. onu da günde 2 paket içiyorum düzenli. onu da bırakırsam hiçbir bağımlılığım kalmayacak ama zor.

çevreye uyum sağlamak, dertlerden uzaklaşmak ve biraz neşelenmek amacıyla içilen bir kadeh içki, belli bir zaman sonra kişiyi bağımlı hale getirip alkolizmin pençesine düşürüyor.

benim gibi hassas bir bünye iseniz, overthinking, anksiyete ile cebelleşiyorsanız muhteşem bir sığınacağın yegane limandır. ammaa ertesi sabah bir kalkmışsın bakmışsın limanı bombalamışlar, öyle de backround bir depresandır alkol. o sebeple ışıksız yoldur o.

bir kere düştüm buna hergün içmeli bir yoldu. çok uzun süre sigarada kullandım aniden kestim attım 4 yılın ardından yeniden sigara içecek gibi oldum fakat yeniden ben ne yapıyorum da bu b.ku içiyorum dedim ve terk ettim nefsimize gereksiz anlam yüklemektense dizginlemeyi öğrendiğimizde kendimiz için yaşamış olacağız

cahillik, sahipsizlik.