allah'a isyan etmek

inanan bir kulun yapması gereken en son şey.
allah'ın rahmeti büyüktür de, kazara gazabına denk gelinirse o fena.

yanlış anlamayın da bu belalar neden inananları buluyor da inanmayanları teyet geçiyor? huzur desen onlarda, para desen onlarda. bir insan başka ne arayabilir ki bu hayatta? fakirlik mi, huzursuzluk mu?

açıp ellerimi, beyaz takımlı müslüm gürses gibi, yaktın beni dünya diyerek isyana başlıyorum.

bu isyan oğlun babaya bir haykırışı, sitemi. senden tüm ümidimi kesip, meryem ana'ya el açasım var, sanki sen onu yaratmadın gibi.

berat gecesi doğurttun da, peki bürücek'teki sincaplar neden benden kaçıyor yâ rabbim?

sincaplar kaçmasın benden...

ağlıyorum isyan ede ede. hakkım yok allah'ım.

oğlum sen çok güzel bir kulsun, günahlarına rağmen'' diyor, babama da inanmıyorum. neden ağlıyorsun diyor...

boğazım ağrıdı bugün.

yeri geldi mi allah'a isyan haktır. neymiş; allah, insana kaldıramayacağı yük vermezmiş. hadi oradan, palavraya bak.
''dertlerin kalkınca şaha
bir sitem yolla allah'a
görecek günler var daha
aldırma gönül, aldırma.'' sabahattin ali

inanmıyorsan neye isyan ediyorsun.
inanıyorsan manyak mısın niye isyan ediyorsun...

(bkz: lucifer bunu beğendi)