alternatif edebiyat evreni

senin de yoluna kuş koysunlar.

marx kapital fantastik kurgu raflarında olurdu.

-ülke kötüye gidiyor. siyaset yozlaşmış. insanlar cehalete tutunmuş bırakmıyor. eğitim desen hak getire. her şey çürüyor. gülmeyin artık. sizinle ilgili aklımdaki yüzdeyi arttırmayın.

- aya çıkabiliriz. balonla beş hafta gezebiliriz. seksen günde dünya seyahati yapabiliriz. denizler altında yirmi bir fersah inebilir. başka bir şey kaldı mı acaba? rica ederim insan ırkı.

- alegori yok bay smaug. hiç hoşlanmam alegoriden. sen açgözlü ve kendini beğenmiş bir ejderhasın sadece

- kitap okumak bambaşka bir duygu veriyor insana. hele de palmiyelerin altında stevenson okumak. ve elbette jorge luis borges'in kitaplarını okumak. aslında jorge luis borges için kitap okumak da bir o kadar keyifli idi.

jds: beni de phony buluyor musun?
h.c.: yani bu basından saklanma, inziva falan işlerinin üzerine o genç kıza genç bir kız olduğu içim röportaj vermesen iyi olurdu aslında.
jds: belki de haklısın.

çeto ve lucky var yanımda. ve lucky değilse de çeto çok kızgın. ağzı biraz bozuk olduğu için onun söylediklerini size aktarmayacağım ama şu kadarını bilin ki dünya üzerinde yaşama hakkı olan tek canlı insan değildir.

o değilde yıllar içinde geliştirdiğim bir hikaye vardı.
loreunu düşündüm birkaç sefer çünkü çok benzerler yapıldı.
bugün aklıma süper bir fikir geldi.
türkiye hak etmiyor ama eğer üstüne düşersem çok tutar gibime de geliyor.
bilemiyorum.
çok uzun bir seri.
şu leşlikte neksfilize gider.

dünya alabildiğine saçmalıklarla dolu. dağılın dünyaya ve anlatın bu saçmalığı herkese.

tepedelenli ali paşa'ya saygılarımızı sunuyoruz türk kültüründeki vampirler olarak.

hepsi tek tek gerçek olacak. ve aslında tek gerçek zaman makinesi.

nazım, türk-islamcı olsaydı adlı eserimiz:*

“o gün, gök demir,
yer bakırdı.
ve türk’ün alnındaki ter,
secdeyle karışmıştı toprağa.

bir nida yükseldi dağlardan:
“allahu ekber!”
korktu küfrün kaleleri,
çöktü putların tahtı.

anadolu’nun bağrında,
bir çocuk doğdu o vakit.
eli bayrak tuttu,
kalbi kur’an’la attı.

yedi iklim dört bucak duysun!
bu millet ölmez,
çünkü her şehidin göğsünde
bir sancak dikilidir göğe.

ne moskov ne londra,
ne paris ne roma!
bizim istikametimiz kıbledir,
bizim mektebimiz bedir!

süngümüz dua,
kurşunumuz “amin”dir bizim.
köyden şehre, ovadan dağa,
bir millet kalkar —
tekbirle, alın teriyle, imanla.

ve biz ki,
göğsüne hilali kazımış bir nesiliz.
bizi zincirle değil,
ancak şehadetle durdurursun!

şimdi rüzgâr türkçe eser,
toprak “ya allah” diye kokar,
ve anadolu —
yeniden dirilir o gün,
ezan sesiyle, sancak gölgesiyle!”

benim için en sade, en iddiasız, en "senden benden bizden" günlük kelimelerden oluşan bir edebiyat belki.
belki en seçilmemesi gereken seçmece kelimelerden.
benim biraz düz yola ihtiyacım var.
yokuş çıkmaktan yorgunum