andrey tarkovsky

çünkü zayıflık harika bir şeydir.
ve güç hiçbir şey değildir.
bir insan yeni doğduğunda, zayıf ve esnektir.
öldüğü zamansa, kaskatı ve duygusuzdur.
bir ağaç büyürken, körpe ve yumuşaktır.
ama kuru ve sert hale geldiğinde, ölüp gider.
sertlik ve güç, ölümün arkadaşlarıdır.
esneklik ve zayıflık, varoluşun tazeliğinin ifadeleridir.
kendini sertleştiren hiçbir şey kazanmayı başaramaz.

andrey tarkovsky - stalker

bu tip, içsel dramatikliğiyle beni, keskinleşen buhran anlarından ve insanlara özgü bütün temel çatışmalardan geçerek adım adım gelişen karakterlerden çok daha fazla etkiledi. gelişmeyen, neredeyse durgun bir karakterde, ihtirasın baskısı aşırı derecede yoğunlaşır ve bu yüzden adım adım gelişen bir insanda olduğundan çok daha belirgin ve inandırıcı bir şekle bürünür. işte, dostoyevski'yi de bu tür bir ihtirası anlattığı için seviyorum. benim bütün ilgim, görünüşte dingin, ancak esiri oldukları ihtiraslar yüzünden içsel gerilimle dolu karakterlere yöneliktir.

mühürlenmiş zaman-1985

kendi dalında kült sayılan zerkala (ayna) isimli film ile tanınır. ayrıca kendisi ve yapıtları ders olarak okutulur.

zerkala'yı birkaç kez izledim. öyle yoğun bir baskı hissediyor ki insan filmi izlerken, adeta ne düşüneceğini şaşırıyor. hayatımda hiç böylesine için sıkılmamıştı.
yoğun bir sembolizm mi kullanılmış filmde ne yapılmış ise artık, filmi anlamak için kullanılan tekniklerden de anlamak gerekiyor sanırım. bir gün cesaretimi takınıp anlamak adına tekrar izleyeceğim..

çok tuhaf bir yönetmen, görsel olarak beni onun kadar doyurabilen başka bir yönetmen olmadı, belki wim wenders'ın yol üçlemesinin son filmi diyebilirim pekala ama tarkovsky'nin görsel konudaki başarısı bambaşka... bomboş tarla sevdam bu adamın güzel sahneleri yüzünden mi bana aşılandı yoksa filmleri sayesinde mi açığa çıktı hiç bilmiyorum... ayna ve nostalji beni en sarsan filmleri, bilhassa nostaljiyi kırk kez daha izlemiş olsam sıkılmam...

bazen bir şey oluyor, misal bir trene binip bir yere giderken veyahut hiç olmayacak bir zaman diliminde, makarnanın suyunu süzerken mutfak duvarına bakarken fark ediyor insan, ''tarkosvky izlesem hiç fena olmaz...'' diyor... çok güzel bir yemeği aşermek gibi adamın filmleri.

bir ara bütün filmlerini seyretmiştim. o zaman (bkz: ivan' ın çocukluğu) için berbat olduğunu düşünmüştüm.

yıllar sonra nedenini öğrendim, fimi tarkovsky çekmemiş. sovyetler zorla filmi kurtarması için görevlendirmişler.

yine yıllar sonra öğrendim ki adam komünist değilmiş. ölümünden sovyetler sorumluymuş. nükleer olarak kirlettikleri bir yerde film çekmiş. bütün çekim ekibi kanser olmuş.

en sevdiğim filmi potemkin zırhlısı (bronyenosyets potyomkin) adlı filmidir. bu filmde tabiri caizse çarlık rusyası denen illeti itin gözüne sokar. ruslar gibi ayı yavrusu ruhlu milletten bu adamın çıkması bile mucizedir.