anlatmadan anlaşılmak istemek

çok zordur zor olduğu karar kıymetli biz anlatmadan bizi anlayan insanlarla çok nadir yollarımız kesişir belki de hiç kesişmez
bunu en güzel zülfü livaneli kelimelere dökmüş
"yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? düpedüz, sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır ..."

ima dili ve edebiyatı mezunu üşengeçlerin, muhatabın empatisine duyduğu güvenle ve fakat umarsız debelenişidir.

“sen ne söylersen söyle, söylediğin, karşındakinin anladığı kadardır.”

anlatınca anlaşılamazsın zaten mevzu anlatmadan anlayacak adam olmak/bulmak..

felsefede de sosyal bilimlerde de konuşuldu yıllarca arayın bulun düşünce ve dil arasında denklik sağlayan nesnel bi ilke..

(bkz: indeterminacy of translation)
(bkz: çevirinin belirsizliği)
(bkz: sapir-whorf hipotezi)

bunun için bir geçmiş lazım. bu gün mesela peynircinin önünden geçerken elimle 3 yaptım adam benim 3 kilo süt istediğimi anladı. hiç gitmediğim bir peynirciye elimle 3 yapsam ne anlardı bilemem.

mümkün olmayan bir şeydir. he anlayan olursa bile o da yanlış anlar zaten.

anlatıp anlaşılmamak kadar kötü değildir. karşıdakinin anlamaya çalışmaması ise en berbat durumdur ki günümüzün en büyük problemi.