annesinin paşa oğlu

+isyanın kime?
-keke! ne biçim kek bu?

annesinin paşa oğlu aileleri, özellikle anneleri tarafından hiçbir iş yaptırılmayan, kendi başına karar almasına izin verilmeyen, kişiliğini oturtmasına müsaade edilmeyen erkek evlatlara denir. bu yazı erkek evlatlardan çok bir aile, anne eleştirisidir. annelik ile ilgili duygu sömürüsü yapacaklar için peşinen önlemimi alayım. annelik kutsal değildir. iyi anneler olduğu gibi kötü anneler de vardır. kötü annelik için annenin canavar olmasına gerek yoktur.

+güç kalkanları devrede mi?
-devrede devrede. sen işine bak, işine bak.

yemeği - suyu önüne konan, herhangi bir ev işi yapmak bir yana öğrenmesine dahi izin verilmeyen, arkadaşlarına, sevgililerine ve tüm sosyal çevresine müdahale edilen ve tüm bunlar sonucunda kendini gerçekleyemeyen hatta kendini tanıyamayan bu arkadaşlara sıklıkla rastlıyoruz.

üç tanıdığım var. 30+ yaşlardalar. çok iyi meslekleri ve çok iyi gelirleri var. ilki zar zor evini ayırdı(aynı şehirdeler). ona rağmen günün her öğünü aranıp kahvaltını/öğle yemeğini/akşam yemeğini yedin mi? diye soruluyor. gün içinde terleyip-terlemediği, duş alıp-almadığı, kaçta uyuyup kaçta uyandığı sorgulanıyor(kronik rahatsızlığı yok hatta herhangi bir rahatsızlığı yok). bir kez aşık oldu. çok da güzel bir çiftti. aynı yaştalardı. annesi bu yaştan sonra çocuk yapmak tehlikeli olabilir, genç birini buluruz diye ayırdı. sorgulamadı bile, ayrıldı bitti.

ikincisi işinden dolayı başka bir şehre taşınmak durumunda kaldı. ev işlerinden o kadar azade biriydi ki annesini de taşıdı birkaç ayın sonunda. bekar hayatı yaşasana biraz, sana da iyi gelir dediğimizde yemek yapmanın ne kadar zor olduğunu, her gün dışardan yemenin çok mutsuz ettiğini söylemişti.

üçüncüsü ise bir kez evlenip boşandı. annesi ayrı evde yaşarsa hep mutsuz olacağına ikna etti kendisini. şimdi ikinci eşi ve çocuğuyla 3+1 apartman dairesinde annesi babası dahil olmak üzere 5 kişi yaşıyorlar.

hiçbirinin neredeyse kendine ait bir hayatı yok(iş dışında). bir konuda ne seversin? diye sorduğunuzda yaklaşık beş dakika düşünüyorlar. yemek konusunda, ev konusunda, yaşam konusunda belirli zevkleri yok, olamıyor da. karakterleri yarım kalmış gibi. mutsuzlar, mutsuz olduklarını da sürekli belirtiyorlar ama mutsuzluklarının sebebini bilmiyorlar.

travmalarıyla, bağımlı hayatlarıyla sadece zaman öldürüyorlar. hayatları bu kadar.

hiç çekemem öyle erkek.
çevremde de barındırmam, zaten ortamın gezme-tozma-eğlenme dinamiklerine de ayak uyduramaz.
gitsin annesinin dizinin dibinde kendini güldüren erkeklerden hoşlansın.
benden uzak!

annesinin aşırı korumacı tavrı ve aşırı fedakârlığı altında ezilen erkek çocuğudur. kaç yaşına gelirse gelsin, o sadece evlat rolündedir. diğer rolleri (koca, baba, patron vs.) hiç üstlenemeyecekmiş gibi hisseder. en yakınımda böyle biri var. 50 yaşındaki kuzenim, hiç evlenmedi ama şimdi çok pişman çünkü 20'li yaşlarında ne zaman biriyle evlenmeye niyet ettiyse annesi "o kız bize uymaz, sana uymaz, olmaz" vs. bahanelerle hep evlenmesini engelledi. annesinin hükümranlığından kurtulmak için birkaç sene önce kendine başka bir semtte 2+1 ufak bir daire aldı, evin içini dayadı, döşedi ama o evde de yaşayamadı çünkü ev işlerini hiç bilmiyordu, sonra evi ve içindeki eşyaları satıp tekrar annesinin evine geri döndü ve tüm bu yaşananlardan dolayı da annesini suçluyor. haklı aslında, onu bu hale getiren annesiydi ama o da zamanında annesine resti çekip kendi hayatını kurmalıydı ama o zaman da annesi tarafından "nankör" evlat ilan edilecekti ama bunu göze alamadığı için şimdi hep keşkelerle yaşıyor..

sözlükte booooolca bulunan. hayatta da booolca bulunan. ama öyle toksik oluyor ki bunlar, iç bayıyor, kafa yedirtiyor. yanlış yapıyor, yanlışını görüyorsun suç onun değilmiş gibi kinleniyor. zaten asarım keserim kimse karışamaz kafası bunlarda defaultlaşmış bir şey. bana aşırı derecede küçük çocukların istediğini alamadığında verdikleri vibe'ı veriyorlar ama onlar masum olurken bunlarda yok o masumiyet.

ben üzülüyorum ya bunlara. abi gelmişsin kaç yaşına, egondan gerçeklere körleşmişsin,kendini sırasan bir insan olarak değil hitlerin ütopyasındaki ideal insan olarak görüyorsun okey ama biraz öz eleştiri mi yapsan çünkü sürekli başkalarını eleştirerek olmuyor yani xlxmclxlx. daha da komiği bunları eleştirdiğinde ben kendime bakamadan zaten siz söylüyorsunuz, bırakın da biraz öz eleştiri yapayım falan diyorlar* lxömxkflx. en çok siz olun da bana bulaşmayın lütfen. iyi toksiklikler.

annesinin paşa oğlu bir "ayyy canım kıyamam, yazık ona, mutlu değil ama sebebini bile bilmiyor" insanı değildir, başlığı açmanın da paşa bir oğul olmasa da herhangi bir er bireye bırakılmış olması bizim ayıbımızdır kızkardeşlerim.

annesinin paşa oğlu zulümdür, hayatındaki herkese yüktür, oldu da aşkına düşmüş bir kadın varsa, annesinin paşa oğlu yüzünden o kadının hayatı belli bir süreliğine kaymaya gebedir. genelde küçük yaşlardaki kadınlar bu yanlışa düşer ama o kadar ağır hasarlar alırlar ki ilişki patternlerine annesinin paşa oğlu ile yaşadıkları yüzünden oldukça hatalı kurgular yerleşir ve bunlardan arınmak için büyük uğraşlar vermesi gerekir. bir annesinin paşa oğlunun manipülatör olmaması mümkün değildir arkadaşlar. hayatındaki her şeyi bizzat annesinden tüm fallik dönemi boyunca duygu sömürüsü ile alabileceğini öğrenmiş birinin üstelik de bunu annesinin ona kıyamaması sayesinde(!) elde ettiğini sanacak kadar cahilce yetiştirilmiş birinin, bu hastalıklı davranışı hayatındaki başka kadınlarda da görmek istememesi mümkün değildir. aşık genç kadının da yükselen östrojenini bu gerizekalı adamın sevişebildiği annesi rolü dışında yönetebilmesi genelde pek mümkün olmadığından manipülatör annesinin paşa oğlu yine başarıya ulaşır yine her istediğini ağlayarak alabileceğini sandığı iğrenç dünyasındaki kazanımlarına sarılır.

bir annesinin paşa oğlunu değiştirmek mümkün değildir. ancak o isterse üzerinde de hayli çalışarak değişebilir. ama genelde istemez, çünkü gerek görmez. kolay bir yol bulmuştur, hep çalıştığını sayısız kez test etmiştir ve etrafında onu uyaran herkes yanılıyordur, onda yanlış bir şey yoktur.

ama onlardan uzak durmak mümkün daha da önemlisi elzemdir. aman diyeyim.

annesinden habersiz hiç bir şey yapamayan ana kuzusu dediğimiz 20 yaşına bile gelse annesinden 10 yaşındaki çocuk muamelesi gören kişilerdir.