araba alamama acısı

kişinin türkiye standartlarında bir ev bir araba için bir ömür çalışması durumudur.

yurtdışında çok kısa zamanda elde edilebilen şeylerin burada astronomik fiyatlarda oluşu gerçekten haksızlık.

ekmeği bile acı açı alırken aklımıza gelmeyen acıdır. sonuçta bir acı diğerini unuturur.

2007 yılı 6bin liraya 10 yıllık bir uno.
2012 yılı 36bin 500 liraya 0 günlük bir polo.
2022 yılı 55bin euroya birkaç aylık bir volvo.

tüm gün burada 10/3lük kadınların fotoyu favlasaydım bunların hiçbiri olmazdı.

bundan topu topu 5 sene önce sıfır ford fiestayı 60 bine aldım. sonra kaza yaptım araba perte çıktı. şimdi o zaman aldiğım maasın üçkatı filan maaş alıyorum ama araba almak artık çok zorlaştı.
enflasyonla paramız eridi. akp nin ekonomi politik bilgisi emekçi için bu kadar.
şimdilik ortak kullanımlı arabalar daha mantıklı.

benim gibi 10/3 kızları her gün beğendiğiniz için araba alamıyormuşsunuz arkadaşlar gerçekten kusura bakmayın.

hani bu asla ülkenin ekonomik durumu ya da okuyup çalışıp didinmenizle de alakası yokmuş.

daha da alamayız

chip temelli arz krizi yaşanması ile sıfır araç tedariğinde yaşandığı iddia edilen sıkıntılar sonucu ikinci el araçların sürekli artan enflasyona karşı değer saklama aracı olarak görülmesiyle ortaya çıkıyor.

raylı sistemler gelişse, uber mantığı ile taşımacılığın önü açılsa hem araç sayısı azalır trafik rahatlar hem de kirlilik azalır.

bir çok insan çok kullanmayacak olsa da araç alıyor ama almamalı. aldığınız araç 3 senede 5 katına çıkınca herkes kar ettim sanıyor ama dolar bazında aslında para aynı para.