artık benim geleceğe dair umudum yok hayalim yok beklentim yok

bir genç olarak katıldığım cümleler ben de akranlarım da aynı düşüncelere sahibiz.
ülkemiz siyaset ve siyasetçiler yüzünden yok oldu kayboldu eridi.

yaşam zor yaşamak zor lakin ölmek daha da zor değil mi...ölmekte olan bir duygu haline sarılan insanlar dünyadan kaçarken acılardan sorunlardan dertlerden kaçarken bizi tutmak isteyen sevdiklerimize bizimde sorumsuzca bir darbe daha vurmamız bencillik kendini bilmezliktir..

yaşamın bir anlamı olmalı. sahi ne için yaşıyorduk? hayallerimizi bir asgari ücret karşılığı satıp kendimizi ev ile iş arasına hapsederek hayatımızı nasıl bu kadar basite indirgedik? biz ne ara bu hale geldik yada doğru soru bu düzeni değiştirmek için ne yaptık?
sabahattin ali'nin içimizde şeytan isimli eserinde dediği gibi "insan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı."
fakat artık ne umut kaldı ne hayal...

benim 3 senedir yok.

hmmm bu başlığın var oluşu üzücü fakat bazen en güzel ruh haline böyle karanlık sokaklardan geçerek variliyor.ve birgün güneş hiç olmadığı kadar göz alıcı doğuyor.nerden mi biliyorum kendimden.

günden güne zorlaşan hayat ekonomik olarak bir çok şeyin gerçekten hayal olması son yillardaki insan ilişkilerinin geçmişe göre zor olmasi insanlarda umutsuz sıkıcı anksiyete tarzında karaktere burunmesidir.

içinde bulunduğum durum,not:depresyondaki insana hayat dolu ufuk açan sözler daha kötü,eksik hissettiriyor, varolmak istemiyor nasıl kendini geliştirsin....

allah rahmet eylesin,sevenlerine de sabır versin. ölüp,gitmek kolay da geride kalmak zor derdi dedem. bugün gelinen şu noktada, her konuda ama her konuda konuyu siyasete bağlamak hoş değil. bugün iş bulamamanın tek sebebi devlet mi ? hangi üniversiteyi , hangi bölümü okudun mesela,ne ortalama ile mezun oldun, kendini nasıl geliştirdin,kaç dil biliyorsun,ne gibi yeteneklerin var ? okuduğun bölüm sana ne kattı ? sen kendine ne katabildin ? bu soruların çoğunu sorduğumda ‘ee abi 4 yıl okudum’ daha ne yapayım diyorlar. balık baştan kokar,bu ülke sosyal bir devlet değil,kendi g*t*ünü sen kendin kurtaracaksın,vergi kaçırma,ürünlerin pahalılığı,riyakat,yolsuzluk bla bla bla bunların birçoğu bu ülkede var ,oturup sabaha kadar konuşalım bunları ama tek sorumlu da devlet değil, burası,en azından bu ülke kimseye hayal ettiğini vermiyor,vermez de. o yüzden biri ‘ahh’ dese yandım devlet demeyin. herkes birşeyler yazmış,kimi şiir falan yazmış,kimi bende aynı şeyleri düşünüyorum demiş. anladığım kadarıyla bu çocuk madde kullanıyor,onun etkisi ile de ailesinden ve çevresinden uzaklaşmış ve sonuç da kötü olmuş. maddeye nasıl bulaştı,kim alıştırdı neden kullanıyor bugün bunların birçok sebebi var. bakın insanlar özellikle bu yaştaki gençler adam öldürmeyi,sigara içmeyi,kızlarla yatmayı,madde kullanmayı özentilik haline getirdiler. bugün bu noktada dizilerden etkilenme de mevcut. ne derdi vardı,o yaşta insan canına mı kıyar demeyeceğim, daha 3 yaşında iken yurda verilip hayatı öksüz geçen arkadaşlarım var o yaşa çok acı sığar,sığıyor. şiir yazan,bu ülkede genç olmak ile başlayan ılık g*t*lü ergenlere bakmayın siz, bu sözlüğün yaş kitlesi inci ile eş değer. bir geleceğiniz olacaksa onu yine siz yaratacaksınız,youtube yorumlarında ‘ağlayacağım abi burda olsa şu kadar vergi olur’ muhabbetleri görmekten gına geldi. insanlar artık aşırı gergin,kavga etmeye bahane arıyorlar. umut güzel bir kahvaltı,kötü bir akşam yemeğidir. o yüzden hayal dünyasında yaşamayın.

benim var. oğlum inadına olmalı zaten. mecbur olmalı. olmayacaktı ne olacak. s.ktir olup gidecek miyiz hayattan ? mecbur yaşayacaksak umutsuz nasıl becereceğiz bu işi ? boşver karalar bağlamayı.
unutma : kaçınılmazsa zevk almaya bakacaksın !
ayrıca kahrolsun bizi bu umutsuzluklara hapsedenler !!!

gençler olarak çoğumuz artık hayallerinize kavuşamıyoruz. kavuşanlar da zaten hayallerini gelecekte iş bulabilmek için kuruyolar. her gün artan işsizlik sayısı da gelecek hayali kurmaya engel zaten...

atatürk'ün "umutsuz durum yoktur... umutsuz insan vardır. ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim." diyerek karşı çıktığı durumdur.

kaan bosnak şarkısı gibi baslik olmus

(bkz: ölümden daha beter olan şeyler)

benim de yoktu. sonra sevdik sevdalandık bi umut oldu, yaşama hevesi oldu. canım cicim ayları ne kadar sürer bilinmez ama biraz daha uzatırsak 1-2 seneye birlikte umutsuzluga düşebileceğim beyle bir de çocuk yaparız hayalim yok beklentim yok diyemem zaten sonrasında iş güç çoluk çocuk derken. iyi fikir bence.

depresyona girmiş insan söylemidir. bu tarz düşünce insanı yıpratır ve sağlık sorunlarına da yol açar. her şeye rağmen yaşamak güzeldir tadını çıkarmak lazım.

bütün umutların terk edilmesi gereken cehennem ağzında olduğumuzu belirten kitlesel çığlığımızdır. bu hükümetlerle, bu eliti besleyen finsans köleliği dişlileriyle, pandemiler ve cahilliğin cinnetiyle dolu metropolitan bataklıklarımızda artık umutlarımızı çoktan geride bırakmamız gerektiğinin ifadesidir. geriye bakmadan günleri kemirerek bitirmek yakında pek çok insan topluluğunun tek amacı olacaktır. ahir zaman kıyameti: kutsal kitaplardan değil distopyadan gelen gerçeklik.

küçüklükten beri hayal kuruyorum hatta yakın bir zamana kadar bu şekilde devam ediyordu. hayal sonuçta bedava dimi? önce beklenti gitti , daha sonra umut , şimdi de hayaller uçtu gitti. çürümüş hissediyorum niye yaşıyorum onu da bilmiyorum. öylesine takılıyoruz. *

(bkz: bir türk gencinin aklından geçenler)

bazı şeyleri değiştirmek çok zor.
normalin, alışılanın dışına çıkmak. değişen şeyi eskisine döndürmek daha da zor.

eskiden güzel olup şimdi hayal olan şeyler, eskiden kabus olup şu an normal gelen şeyler var. yine de değiştiremiyoruz. düşününce sanki hiç öyle olmamış gibi geliyor.

eskiden normal, mümkün gözüken hayaller şimdi imkansız gibi. bir umut diye devam ediyorsunuz ama her geçen gün öncekinden daha beter oluyor. umudun bittiği yerde heves de olmaz, neşe de. bizde artık ne neşe ne heves kalmış. kimseyi de suçlayamıyorum.

benim de uzun zamandır yok.