artık umursamadığını anladığın his

artık ne kadar güçlü olduğunu fark ettiğin o andır. bir sabah uyandığında umursamadığını fark etmek kadar güzel bir şey yoktur.

hissizliğe giden yolda bu da buruk bir histir aslında. umursadığın şeylerin acısı dahi yeniden karşı karşıya kalınan dünyanın boşluğu, manasızlığı karşısında daha tatlıdır.

hiçbir şeyden memnun olmayan o kişi...
"dünya boştur lo."

nasıl bir insan her sabah gözünü açar açmaz dünyanın boşluğundan bahseder? işte böyle bir insan...

umursamamak.

gerçekten oluyor mu? yani doğal döngünüz içerisinde daha önce çok önem verdiğiniz ve buna rağmen kaybettiğiniz bir şeyi umursamadığınız an geliyor mu? yoksa siz mi kendinizi öyle inandırmak istiyorsunuz? bir şeyi bilip görüp de bunun üzerine düşünmekte zaten az da olsa umursadığınız anlamına gelmez mi?

bilemiyorum. bence çok zor o hissin gelmesi. belki anlık farkındalıkla aaa evet böyle de bir şey vardır hayatımda ama artık yok ve ben bunu farketmemişim bunca şeye rağmen diyebiliriz.

bir şeyler değişir ama fark etmezsin. önce küçük şeylerden başlar: bir mesajı hemen yanıtlamamak, onunla ilgili bir haberi duyduğunda içinin kıpırdamaması, bir zamanlar kalbini sıkıştıran cümlelerin artık sadece kelime gibi gelmesi. sonra bir gün, ansızın fark edersin: "sanırım artık umursamıyorum."

bu fark ediş öyle gürültülü bir şey değildir. bağırmaz, çağırmaz. içinde yankılanan sessizliktir. eskiden seni yerle bir eden bir davranış, artık seni geçip giderken rüzgar bile yapmıyorsa… işte o zaman anlarsın: bir şeyler bitmiş. ama bu, kaybedilmiş bir savaş değil. bu, belki de en sessiz zaferindir.

umursamamak unutmak değildir. hâlâ hatırlarsın. nerede ne söylendi, ne hissettin, nasıl incindin... hepsi kayıtlıdır. ama o kayıtlar artık canını yakmaz. dokunduğunda kanatmaz. çünkü artık beklentin yoktur. bir beklentinin kalmaması, bir duygunun külleriyle baş başa kalmak gibidir. soğuktur, ama acıtmaz.

bazı duyguların bitişi hüzünlüdür, ama bazıları özgürleştiricidir. artık umursamamak, o kişiye ya da duruma karşı değil, kendine duyduğun saygının bir ilanıdır. çünkü bir noktada şunu öğrenirsin: her şeyi önemsemek, kendini unutmaktır. ve kendini hatırlamak, bazen hiçbir şeyi umursamamakla başlar...

siz fark etmeden , fark ettiğiniz bir durum. bir saat öncesinde umrunda olan bir şey bir kişi 5 dk içinde umrunuzda olmayabilir. bir anda da oluşur. yıllar sonra da oluşur. benim anlık oluşur ve bir daha da umrumda olmaz.

insanı tam olarak bu ruh haline sokar.