aşka inancın kalmaması

beşeri aşktan ilahi aşka geçme vaktinin geldiğine işarettir.

inanç demeyelim de güven diyelim.. *

bütün kırılanlar yine burada. bu güven, inanç kıranlar nerede

aşka inanıyorum ama kendimin güzel bir aşk yaşayacağına inanmıyorum.

beklenti içinde bir ilişki yaşanıyorsa eğer elbette zayıflatır aşkı. karşılıklı kalpler atmaya başladıysa fazla da sorgulamamak gerekiyor. sorguladıkça aşka inanç da kalmıyor maalesef.

aşk laftır paralı erkek şarttır.

zaten hiç olmadı ki

yaş mı, zaman mı, dünya mı nedenini bilmeden başıma gelen durum. belki dünyanın bir yerlerinde hâlâ aşk vardır ama yaşadığım yerde, çağda, zamanda, durumda, yaşta yok gibi. bu böyle aşkı sihirmiş, başka bir dünyaya aitmiş, dışardan gelirmiş gibi algılamadan en olgun zihnimle bile vardığım bir hâl. insan değişiyor, insanlık değişiyor. bağ kurmak ilginç bir hâl aldı. insanlar terk edilmeden terk eden olmak, hiç bırakılmamak istiyor. tek bir insana bağlı olmamak, istediği gibi yaşamak, hiç fedakarlık yapmadan bütğn nimetlere varmak istiyor. o yüzden bir başka insanı gerçekten sevmeye cesaretimiz yok. hayvanları sevmek daha kolayımıza geliyor. o yüzden aşk diyince evcil hayvanını söyleyen çok insan görürüz. ya da çocuğunu söyler. çünkü çocuk da bize muhtaç bir şeydir ve karşılıksız sever bizi. karanlıktan korktuğu için geceleri de aydınlatan, sonra yıldızları ve galaksileri bu aydınlıkta göremeyen varlıklarız. kaybetme korkusu nedeniyle asla aşkı tadamayacağız.

höf be bir iki insan tanıdınız hayatınız öpüldü diye niye hemen aşka inancınız kalmıyor ?
susun lütfen sevmiyorsunuz siz bu hayatı.
püü.
acı çektiriyorsunuz kendinize boş yere.