asla unutamayacağınızı düşündüğünüz kişiyi unutma süreniz

beyin hücrelerimin en sonuncusunun öldüğü zaman..

manyak mısınız ya neden unutuyorsunuz ki?
o kişi de sizi siz yapanlardan biri.
iyi-kötü anılarıyla, yaşanmışlıklarla, söylemleriyle vs size ve kalbinize dokunmuşluğu var sonuçta.
bütün bunları kalbinizin sandıklarına atın, orada dursun.
eski iyidir, arada hatırlanmak ister.
ne yaptıysa yaptı, bu zamanında birlikte attığınız kahkahaları tarihten silmeyecek ki.

1 ay.

2 yıl takıntı yapıp arkadaşımdan hoşlanan çocukla konuşmaya başlayınca artık aklıma gelmediğini fark ettim

arkadaşlar afedersiniz de siz mal mısınız?
emtia mısınız?
yoksa fabrikadan çıkan defolu ürün müsünüz?
evet evet iki yıl, üç yıl diyenlere lafım.
sırf pipisi veya kukusu var diye birini bunca zaman unutamamak neden?
bunu gerçekten merak ederek sormuyorum.
sallayın gitsin stepne yapmayın kendinizi.
sadece o yok seçenekler var.*
edit:
soranlar oldu senden ne haber diye, benimki en kabadayısı iki haftadır.
o da sağolsun birisinin "ben çağırınca nasılsa gelirsin" eksenli bi laf etmesinden sonradır.
ulan adını unutmuşum iyi mi..*
bu arada şaka şaka, soran falan olmadı ama kabul et merak ettin.
influencer mıdır nedir onlardan ufak bi esinlendim.
lan şaka maka 2 yıl yazan var yuhhhhh....

niye birilerini unutmak ya da hatırlamak zorundayız sürekli. herkes kendi yoluna gittiği gün bitmiştir her şey. güzel ve kötü anılarım hep benimle kalacak.

ailem dışında unutamayacağım en yakınım 3 kişi vardır. onun dışında herkesi kolaylıkla unuturum. bir de unutmaya mı zaman harcayayım.

bir şekilde akla geliyor, gelecek de. deneyimlediyseniz, zaman verdiyseniz ister arkadaşınız, ister sevgiliniz olsun anımsatacak bir şeyler bir yerlerden karşınıza çıkıp size "şu kişi de vardı, şöyle konuşmuştuk. sonra ilişkiyi şundan dolayı kestik" diyecektir. seçimleriniz sizi oluşturur.

görmediğiniz, deneyimlemediğiniz, hissetmediğiniz bir şeyi zaten hatırlayamazsınız. bu bir zorunluluktur.