asla yapamam dediğiniz meslekler

din kültürü öğretmenliği

sağlık sektöründeki meslekler zira kan görüp bayılan bir doktor/hemşire olduğunu düşünün hastaya mı baksınlar bayılan meslektaşa mı yazık kimseyi bu sorunsalla baş başa bırakmamak adına bu sektörden uzağım

öğretmenlik. gerek ataması gerekse kendi içindeki uğraştırıcılığıyla çok zor bir iş. kendimi bir öğretmenin yerine her koyuşumda acaba cidden öğretmen olsam severek yapıp yapmayacağımı sorgularım.

çocuk bakıcılığı, yaşlı bakımı ve bir de sekreterlik.

diş hekimliği
mimarlık
ressamlık
öğretmenlik var da var yani

doktorluk..

fazla duygusal biriyim.biri benim yönettiğim ameliyatta vefat etse, katil olma düşüncesi veya yetersizlik hissinden kurtulamayabilirdim.vicdan gerçekten çok değerli bir yapıdır.hele ki yüce rabbim korusun cidden bir hatan yüzünden hasta ölürse.. vay haline.. o vicdan azabını düşünmek istemem..


hakimlik..

bence birinin hürriyetine karar verme yetisi çok büyük vicdani sorumluluk gerektiren bir şey.birinin hayatını elinden alacak karar vermekle görevlisiniz ve en doğrusunu seçmek zorundasınız.
mevkiniz karşınızdaki insanın geri alamayacağı bir şeye el koyuyor ''insanın zamanına''. hele ki suçsuz yere içerde yıllarca yatan insanları düşünüyorumda.. zor iş..

askeriye'ye dahil olmak..

askeri okulların herhangi bir branşını kazanmak ve tüm hayatın boyunca bu alanda çalışmak( hava harp, kara harp, deniz kuvvetleri komutanlığı vb) ama bilhassa hava harp ve kara kuvvetleri.. sürekli ölümle burun buruna yaşıyorsun.inanılmaz psikolojik bir kırılma.. hem senin hem de seni seven insanlar için.. her an ölebilirsin ve herkes bunu bilerek seninle iletişim kuruyor..

zor meslekler..

pezevenklik

doktorluk. o kadar stresi kaldıramam.

kendi mesleğim dışındaki tüm meslekler. çünkü bilgim yok. bilgiye ulaşmaya ne vaktim ne de enerjim var.

kendi mesleğim olan öğretmenlik.
hani herkes sanıyor ya öğretmenler yata yata para kazanıyor. ben hayatımda bu kadar zor bir meslek görmedim arkadaş!
hiçte yatmıyoruz. lise öğretmeniyim, günde 20 bin civarı adım atıyorum.

her derse girmeden önce hazırlık yapıyoruz, söyleyeceğimiz espriler, soracağımız sorular dahil. sanki stand up gösterisi.
bir şirkette düşünün kendinizi, bir sunum yapmak için uzun süre çalışırsınız ve sunumun geçtiği gün bir rahatlama gelir. hah işte biz o sunumları saat başı yapıyoruz.

polisin evine hırsızı götürdüğünü gördünüz mü hiç? işini eve götüren meslek grupları az, çok çok az. en azından yemek yerken yarın nasıl bir teknik kullansam diye düşünmüyorsunuzdur.

tabi ki sözüm, içinde benim de dahil olduğum, mesleğini hakkı ile yapanlara.

gassallık (usullere uygun olarak ölü yıkama işi).

hastane sınırları içerisinde herhangi bir meslek

yazarlık...

doktorluk.

satış danışmanlığı, hani altına araba veriyorlar da geziyorsun ya onu alma beni al diye. yapamam evet.

veterinerlik. gercekten çok büyük bir sevgi isteyen meslektir. baska türlüsü mümkün değil. bnim yapabilmem imkansiz şahsen.

yapabilecegim meslekleri saysam daha kısa sürer bu arada. tek tek meslekleri yazamayacağım. meslek gruplarını da yazamam. yapabileceğim meslekler bir elin parmaklarını geçmez çünkü..
ben o kadar yetenekli değilim zaten de yani uğraşamam anladın mı yani zevkle yapmam ben bunları. ben hayvan keseyim odun keseyim ne bileyim tarla süreyim. oha ilk defa düşündüm bunları ben çiftçi mi olsam ya*

insanla yoğun olarak münasebet gerektiren meslekler asla bana göre değil ve kesinlikle de yapamazdım. bu yüzden ilkokul 5. sınıfta olmaya karar verdiğim veteriner hekimliğini uzun zamandır severek yapıyorum. tabii bu süreçte de cüzi miktarda ruh hastası hayvan sahiplerine maruz kalsam da bir doktor, bir öğretmen gibi kafayı sıyırtacak derecede değil.

diş hekimliği yapamam. başka bir branşta doktor olabilirim ama diş beni bir tiksindiriyor.

asla asla deme.