aslında hayatın güzelliği ödüllendirmediği gerçeği

tespitimdir.
bildiğim en çirkin yaratıklar fare ve hamam böceği ama ikiside en kötü koşullarda hayatta kalabiliyor.
hayat tarafsız değildir, hayat: kazanan taraftır.

(bkz: malafa) adlı eserde şöyle yazıyor;

doğada güzel olanlardan çok güçlü olanlar, yaşadığı ortama uyum sağlamışlar kazanır. zaten güzellik insan beyininden bağımsız değildir pek. belki bizim güzel bulduklarımız gerçekte çirkin çirkin bulduklarımız ise güzeldir..


not: pek açıklayamadım umarım anlaşılmıştır.

hayatın ödüllendirdiğine "güzel" diyoruz.

estetik evrimsel yönelimlerin bir sonucu. bir ortalama. doğada inanılmaz bir düzen, ahenk falan yok. doğada olan şeye bakıp onun ortalamasına "düzenli ahenkli" diyoruz.

karışık geldiyse: herkesin iki kafası olsaydı ona güzel der, adrina lima'nın şu haline bakmakta zorlanırdık.