ayrılmak

t; bir yerden veya bi kişiden uzaklaşmak.

bazı zamanlarda olması gerek.
evet biliyorum uzak düşmek çok acı verir.
malesef yine hakim olamadım kendime yine bi ortama alıştım ve yine ayrılıyorum.
bu kelimeyi nasıl açıklayabilirim bilmiyorum ama verdiği acıyı belki biraz anlatabilirim.

son dakikalarını etrafına bakıyorsun ölüm sessizliğiyle...
evet kim ne yapıyor , kiminle ne yaşadın, bi zamanlar sanki hiç ayrılmayacaksınız gibi konuştuğun tartıştığın güldüğün insanlara bakıyorsun.
dakikalar hatta saniyeler değerini işte tam o anda gösteriyor...
artık çok geç çünkü onları geri almak imkansızz
çok da zamn almıyodu aslında seni seviyorum demek...
çok da zor değildi aslında özür dilerim seni kırdım demek...
yaa nasıl bi şey bu

hepsi sadece hatıra mı olacaktı???
sessizce cam kenarında otururken aklına neler yaşadığın geliyo sevdiklerin geliyo
konuşmak istemiyosun bi anda boğazın düğümleniyo ve de sessizce ağlamakk ne zordur bilir misin ne acı verir bilir misin
hareket etmeden gözyaşların dökülüyor nasıl da hızlı hızlı dökülüyorlar sanki bir an önce gözyaşlaım bitse daha da ağlamayayım diye düşünüyorlarmış gibi gözyaşının hiç bir zamn bitmeyeceğini bilmiyorlar galiba...

dökülen her yaş yüreğine dokunmadan düşmez ve her dokunuşunda tekar tekrar acıtır.
halen anlamış değilim komik bişeye sadece bi kere en fazla iki üç kere gülebiliyoken üzen bi şeye her defasında neden üzülüyoruz biraz adaletten uzak gibime geldi.

ağlarken gülümsemek çok kolay değil bilir misin?
o gülümseme bi umuttu
belki bi gün bunlara niye üzüldüm dememe yol açan bir sey olur diyen benim gülümsememdi
benim umudumdu...

geriye yine bi şarkı çalar (bkz: gava tü çu)
yine hüzün yine göz yaşı...

yine gelsem yabancılık çektirme olur mu...

gitmek sadece gitmektir. ayrılık ölümle eş anlamlı.

poyraz karayel

aynı filmleri seyretmekten hoşlanmayan çiftler eninde sonunda ayrılırlar.
charles bukowski

o kadar da kolay olmaz, içimizde kalmıştır bi şeyler.

tam 8 ay önce aşık olduğum kişinin yaptığı eylem. ayrılmak. gerçekten çok acı verici. daha acı olanı da üzüntümü kimseyle paylaşamamak. inanın çevremdeki bir kişi bile anlamadı halimi. neyse...

hiç bir ayrılık sanıldığı kadar basit değil. ancak insan gönül verdiği yerden uzaklaşınca anlıyor. kocaman bir boşluğa düşüyor. kendimi en çok bulduğum yerdi belki de bir de acaba kalp kırıkları yaşattım mı? soruları zihnimde dönüyor. ama zaten ayrılan kişinin de kalbi kırılıyor. kalbi kırılınca ve yorulunca hırçın bir insan oluyorsanız nefsinizin orada cirit atmaması daha hayırlıdır diye kalbinizi teskin eden bir aklınızda oluyor. işte böyle düşünceler yaşatır ayrılık.
ve her ayrılığım; bir işten, bir şehirden, bir görevden her biri derinde kalan başka bir ayrılığın üzüntüsünü canlandırıyor. fakat değmiyor, keşke göz yaşlarim gerçekten başka şeyler için aksa diyorsunuz....