1.
her baba kendi çapında bir merkez bankasıdır. babalarında cari açığı , bütçe fazlası, örtülü ödeneği, özkaynağı , dış borcu iç borcu vardır. ayrıca her evde bir paralel yapı vardır. bu genelde ya direkt annedir, ya babanın kankası mesut abi ya da babanın kızkardeşidir.
benim en küçümsediğim tipler, babasının parasıyla hava atan veya babasının torpiliyle bir yere gelen insanlardır. insanın babasının parası olması ayıp değildir veya bu parayı kullanmak harcamak ayıp değildir. ayıp olan bu para ile hava atma cakasıdır.ancak toplumda babasının parasıyla hava atma öyle bir salgın haline geldiki oğulcan engin yürüyüşü diye yeni yürüme biçimleri bile ortaya çıktı.peki biz neden baba parasıyla hava atmayı seviyoruz. neden aslında hepimiz bir bilaliz, sümeyyeyiz. bunu sorgulamak lazım.ancak türkiyede ne felsefe nede sosyoloji gelişmiştir. tek bir aydın yokki bu konuları analiz eden. insan her gün aziz nesini özlüyor onun büyüklüğünü ve toplumsal analizlerini özlüyor.bizim ne olduğumuzu neye evrildiğimizi gösteren aydınlara ihtiyaç var. üstelik hemen şimdi.
yüzlerce yıldır birey olamamış ve hazineden geçinmeyi veya yolunu bulmayı şiar edinmiş insanımız torpil istemeyi ayıp bir şey olarak görmez. kul hakkı der ama onunda bir kul hakkı yemek olduğunu bilmez. çünkü bizde baba kavramı devlet kavramı ile eşdeğerdir. boşuna devlet baba demeyiz. hiç bir devlet özgür düşünen bireyi sevmez. onu yerine hazırcı itaat eden sorgulamayan bireyi sever. baba parasını bir güç olarak ortaya koyan ve bunun havasını atan kişi öyle yetiştirilmiş oturmamış bir kişiliktir.
hayat iyi balık yemek iyi arabaya binmek iyi pekmez yemek hayatı demek değildir. hayat onurlu bir birey olabilme hayatıdır. işte bilalleşme modeli aslında bir evlada yapılabilecek en büyük kötülüktür.
madem para diyoruz kumbarada para biriktirir gibi insan biriktirmeli.
benim en küçümsediğim tipler, babasının parasıyla hava atan veya babasının torpiliyle bir yere gelen insanlardır. insanın babasının parası olması ayıp değildir veya bu parayı kullanmak harcamak ayıp değildir. ayıp olan bu para ile hava atma cakasıdır.ancak toplumda babasının parasıyla hava atma öyle bir salgın haline geldiki oğulcan engin yürüyüşü diye yeni yürüme biçimleri bile ortaya çıktı.peki biz neden baba parasıyla hava atmayı seviyoruz. neden aslında hepimiz bir bilaliz, sümeyyeyiz. bunu sorgulamak lazım.ancak türkiyede ne felsefe nede sosyoloji gelişmiştir. tek bir aydın yokki bu konuları analiz eden. insan her gün aziz nesini özlüyor onun büyüklüğünü ve toplumsal analizlerini özlüyor.bizim ne olduğumuzu neye evrildiğimizi gösteren aydınlara ihtiyaç var. üstelik hemen şimdi.
yüzlerce yıldır birey olamamış ve hazineden geçinmeyi veya yolunu bulmayı şiar edinmiş insanımız torpil istemeyi ayıp bir şey olarak görmez. kul hakkı der ama onunda bir kul hakkı yemek olduğunu bilmez. çünkü bizde baba kavramı devlet kavramı ile eşdeğerdir. boşuna devlet baba demeyiz. hiç bir devlet özgür düşünen bireyi sevmez. onu yerine hazırcı itaat eden sorgulamayan bireyi sever. baba parasını bir güç olarak ortaya koyan ve bunun havasını atan kişi öyle yetiştirilmiş oturmamış bir kişiliktir.
hayat iyi balık yemek iyi arabaya binmek iyi pekmez yemek hayatı demek değildir. hayat onurlu bir birey olabilme hayatıdır. işte bilalleşme modeli aslında bir evlada yapılabilecek en büyük kötülüktür.
madem para diyoruz kumbarada para biriktirir gibi insan biriktirmeli.
devamını gör...
2.
yerken utandığım para.
devamını gör...