babam

çapkınnnnnn.....

yokluğu da varlığı da bir.

yaşıyorken biz nasıl bu kadar anlaşamıyorduk şaşıyorum.. oysa ne çok şey öğrenmiş ve borçluymuşum ona..
'sizin hiç babanız öldü mü..'

15 yıl önce hayatını ve ölümünü anlatan bir öykü ile ödül aldığım babam..hala sağ..canım babam :))

babam,
bugün gittiğin, göçüp beni bıraktığın gün.
yokluğunda çok şey değişti, ben dahil hiçbir şey bıraktığın gibi değil; mevsimler döndü, edebin/etiğin beli büküldü. cehalet, sefalet aldı yürüdü. dünya, en çok da memleket iyice boka battı. belki de iyi oldu bunları görmediğin. yoksa senin gibi efendilikten, zarafetten, incelikten zengin; çirkinden, kötüden, kabalıktan, riyadan, sahtekarlıktan bucak bucak kaçan, alışamayan, yadırgayan, soran, didikleyen, titizlenen biri nasıl dayanırdı ki?
ben yine de bırakma beni isterdim. hep dağ gibi arkamda ol, bir çınar gibi başımda dur, gölgeni hissedeyim isterdim. babam seni çok özledim.

babamı(77 yaşında) geçtiğimiz pazar entübe ettiler(26.01.25).çarşamba (29.1.25) günü ilacı kesip uyandırmaya çalıştırlar ama hala uyanmadı. bir çok hastalığı olduğu için uyanması gecikebilir diyor doktoru. bazen nefes alırken zorlandığımı hissediyorum sanki bir kaç kişi kollarıyla beni sarmış ve sıkıyor gibi hissediyorum. bazen de etlerim acıyor farklı farklı yerlerimde ki etlerim acıyor. anneme ve 2 ablama durumunu anlatırken güçlü görünüp iyi olacağını söylerken içimden kopan fırtınaları ne denli belli etmediğimi bilmiyorum... çınar ağacım orada öylece yatıyor ziyarete gittiğimde sesleniyorum ama tepki yok.. artık çaresizliğin fotoğrafını biliyorum... umarım buraya tekrar döndüğümde uyanmış ve hastaneden çıkartmış olarak yazarım. güncelleme: 05.02.25 babam hayata gözlerini yumdu.