bağlaç olan de’yi ayırmayan insan

hayatı boyunca konuştuğu dilin kurallarını öğrenmeyi becerememiş insandır. yeterince açıklayıcı oldu sanırım.

hoşlanılan kişiyse pek sallanmayan.

koreli youtuber chabyhan’dan dilbilgisi dersi almasını istediğim insandır.

aman aman tövbe

yazarken iq'sü ayakkabı numarasını geçmeyen, hatasını savunurken einstein'le boy ölçüşen insandır çoğu zaman. insanız, illa ki hata yaparız. edepli olan hatayı bulana teşekkür edip düzeltmek. gramer yoksunlarının bir kısmı hatası için madalya talep ediyor.

şakasi bile olmayandır. aman dikkat edelim.

ülkenin en büyük sorunudur. çözülmezse biteriz.
ev de otururken düşündümde bu sorun niye önemliki diye, gerçekten önemlimi değilmi anlamam zaman aldı.
bunları doğru yazanların tek doğrusu bu olmalıydıki ellerinde ki tek doğruya bu kadar bağlanmış olsun ezikler.

bir kere söylerim iki kere söylerim üçüncüde engeli basar geçerim.

ilkokulu da mı okumadın şerefsiz?

nedir bu arkadaş dedirten tanım. sen okurken ayır. o da, onun ayıbı olsun.

buyurun benim.

o değilde tdk kesilirim başına, hayatı bilmem ama benden soğur.

takılırım, en azından bağlaçları ayrı yazalım.

bu insanları hakaret eder şekilde uyarıp kendi bilgeliğine vurgu yapan kişileri de konuşmak lazım. bana kalırsa bu insan tipinin durumu daha vahim. ortada yersiz bir küstahlık peydah oluyor.

şahsımı sinirden kudurtan insandır.
şu an bir tanesiyle (sözlük değil arkadaşlar malzeme aramayın kendinize, reelden yani) mesajlaşıyoruz da engellememek için kendimi zor tutuyorum yaa. napayım sizce allaşkına bir şey deyin.
türkçe ders videosu atsam kırıcı mı olur?

(bkz: bağlaç olduğunu bilseydim vallaha ayırırdım)

beni de konuşur gibi yazan, türkçe yazı dilini yok sayan kişiler delirtiyor. yapacak bir şey yok.

sokak röportajlarında izliyorsunuz, ülkenin yarısı konuşmasını bilmiyor. facebook ve ınstagram da ,"deyil, herkez " i doğru zannederek kullanamaya devamı ediyor. de ekine kadar ohoooo

biri de benim.
anlamamakta da ısrar eden bir beynim olduğu için özür dilemeyeceğim.
hatta arttırıyorum ağır anlatım bozukluğu ve yazım yanlışı yapabiliyorum. bazen uzun yazdığım yazıları okuyorum da yazmaya kaptırıp istemsizce tekrara düştüğüm anlamsız yazdığım yerler oluyor.

bunu suçlusu beynim. bende konuşurken de böyle bu. ufak bir problemim var bu konuda, aşılmayacak birşey de değil aslında ama dalga geçen aşağılayan insanlar yüzünden telefonla konuşmaya, biriyle uzun uzun sohbet etmeye de küstüm diyebiliriz.

hatayı fark edebiliyorsam eğer düzeltiyorum ama beynim bazılarını doğrusu bu şekilde diye kodlamış. en basit örneğini vereyim: direkt kelimesi.

bu kelimeyi kullanacağım zaman totomu kasıyorum artık, direk yazmamak için. beynim bu kelimeyi direk olarak almış, konuşurken zaten böyle diyorum ama sırf dalga geçildiği için bu kelime bende travmatik öğretme yarattığı için yazarken iki kez bakıyorum o t harfini de sonuna ekledim mi diye.

böyle işler işte. dil özürlüsüyüm, bu konuda özür dileyemeyeceğim.

35 yaşında üniversite hayatına başlamıştır.

ben değil bir arkadaş *.

bir de bunun bütün de ve ki'leri garanti olsun diye ayıranları vardır ki sizi dil bilgisi biliyormuş gibi bir an için kandırabilseler de sonunda şoke ederler.

sonuç olarak da, birbirini gösteren spidermanler