bakkal

seksenler dizisinde şimbil bakkal adlı rahmetlinin layıkıyla icra ettiği meslektir.
samimi meslektir.
abi bozuk yok dersin sıkıntı yok yeğenim der. demezse bakkal değildir markettir.

üniversite anısıdır. sabahın 4 ünde arayıp kanka iki dakka bakkala baksana ben tuvalete gidicem diye uyandırılırdım. giyinip giderdi.

saat 5 ten sonra pandemi nedeniyle marketler kapalı olduğu için gitmek zorunda kaldığım esnaf. o nasıl bir fiyat farkı öyle! bakkaldan alışveriş yapan zengindir,net!

bir dönem ekmek arası salam ve kolayla şehirleri doyurmuş meslek grubu.

köy bakkalı ise, içinde gripin'den don lastiğine varan geniş bir yelpazede ürün bulunur.
deterjanların kokusu, kalitesiz plastikten üretilmiş kara lastik ayakkabıların korkusuyla harmanlanması ile başka hiçbir yerde duyulamayacak o kesif koku müsteriye "işini gör ve git" der.
bakkal dükkanı genelde bakkalın evine bitişiktir. utanmanız yoksa saçma sapan bir vakitte kapısını çalıp evde kim varsa bakkal dükkanını açmasını da isteyebilirsiniz.
bardakla çekirdek, kiloyla gofret tüm bunlar köy bakkalının alametleridir.
içi çamur gibi somun ekmek sabahları kucakta kundalanmış bir çocuk gibi taşınırken arkadan bakkal seslenir "şşşt çok sıkma ekmekleri hamur diyorlar sonra". sanki hamur değildi.

eski bakkal farklı kokardı. severdim o kokuyu ben. muhtemelen açıkta satılan bisküvi, çikolata gibi şeylerin temizlik malzemeleriyle karışan ortak bir kokusuydu.