bazı annelerin çocuklarına toz kondurmaması

ben öyle bir anne olmamaya çalışıyorum ama bazen kantarın topuzu kaçıyor yalan söylemeyim.
anneler çocuklarına karşı genellikle objektif olamazlar. malum hikaye kuzguna yavrusu şahin görünürmüş ya. gel gör ki bu çocuğa yarar değil uzun vadede zarar veriyor.
fazla merhametin maraz doğurması durumuna maruz kalmamak için biraz daha objektif bakabilmek gerek.
ilkokul velisiyken, benim çocuğum yapmaz diyen tüm annelerden uzak durmayı prensip haline getirmiştim. çok da faydasını gördüm. çünkü her çocuk, akranlarının arasında yapmayacağı düşünülen davranışlarda bulunabilir bu normaldir ama benim çocuğum yapmaz diyen anne arızadır, fayda getirmez.

ya gençler ben ne fark ettim biliyor musunuz? anneler pasif gözüken çocuğunu savunmaya daha meyilli.
mesela benim annem kardeşim ve bana bir şey demezken ablamı daha çok korur. ee çünkü salak olduğunu biliyor.
anneler sıkıntılı çocuklarının ne yapabileceğini bilir zaten o yüzden direkt oo benim çocuğum yapmaz durumları oluyor. sinir bozucu.

çocuklar bunu farkında olsun o anneler çok çile çeker o saatten sonra.

kuzguna yavrusu şahin görünür dedikleri için de olabilir çocuğun astımı ya da alerjik bronşiti falan olduğu için de.

allah’a çok şükür benim alerjik astım hastası olma gibi bir durumum yok. olsa kedi besleyemezdim.

bir de her filmde astımı olan bir çocuk olur ve zombi kıyameti , meteor çarpması, deprem , tsunami filminde özellikle bu çocuk işin astım pompası aranır.

lost dizisinde bile bu klişe kullanıldı.

benimki bazı annelere giriyor da benim için değil. benim annem nerede bir hatam ya da rezil bir anı'm var. ortada söylerdi...
tatilde geç kalkarım "asra öğlene kadar yatar."
geç kalktığım için hemen temizlikle başlarım "asra ayda yılda bir temizlik yapar."
bana bir iş verince sevinsin diye 3-5 iş yaparım "çok tembel ve üşengeç. anca yatsın kalksın."
sevdiğim ve sevdiği şeylerde onun da payını katarım "asra bencil ve düşüncesiz."
bir kere internette sodalı poğaça tarifi görmüştüm. (evdeki malzemelerle uyuşuyordu.) yapmak istedim. bir sebepten dolayı hamur piştikten bir süre sonra taş gibi oldu. yani tazeyken yedin, yedin. yemedin artık dişlerini kırıp yersin.
"geçenlerde bir poğaça yapmış taş yanında pamuk kalır. dişlerimizi kırdıracaktı."
çoğu şeyi yanında ben varken diyordu birde orası ayrı.
bir ara hiç dememesi gereken bir şeyi söyledi. (ortaokuldaym ya da lise başında) sinirden o ortamdan bir hışımla kalkmışım. ağzımı açmadan anlasın eve geldiğinde düğün(!) çıkaracağım diye bir süre sinirli, ters ters ve öldürücü bir şekilde bakıp eve gitmiştim. ben sinirli bir şekilde odasına girdim altını üstüne getirdim. her şeyini dağıttım. biraz sinir atmam gerekiyordu yoksa onu döverdim. zaten o sinirle kendimi onu yolmadan zar zor dışarı atmıştım.
***
kapıda anahtar çevrilme sesini duyduğum gibi odasının girişinde dış kapıyı görecek şekilde durup iki elimi de önümde bağlamıştım.
geldi, ben doğrudan ona bakarken o kafasını bile yerden kalkmıyor "hoş geldin." dedim. "odanda senin için sürprizim var. büyük ihtimalle beğenmeyeceksin ama yaptım. eğer o odanı o hâle getirmeseydim şu an konuşuyor olmazdık. bu yine konuşacağımız anlamına gelmesin. ne yüzünü ne de sesini görüp duyasım var. bir süre odamdayım ve rahatsız etme. kolay gelsin."