bekarlık sultanlıktır

kesinlikle hak verdiğim söz. ne gerek var?

evlilik krallıktır.

bekarlığın kendine has yönleri ve avantajları vardır. ama bu sultanlık benzetmesini hiç benimsemem. kendi bulaşık ve çamaşırını yıkamak, evin temizliğini yapmak da sultanlık değildir.

katılmıyorum. bekarlık sultanlık değil. öyle olsa sultanlar evlenmezdi. (bkz: düz mantık)

bir ilişki içerisinde ya da ilişkisini noktalamış, birtakım pişmanlıklar yaşayan, belki de sadece etrafındaki ilişkilerin olumsuzluklarını gözlemleyen kimselerce yapılan önerme.

erken dönem için belli bir kimseye bağlı olmaksızın istediğiyle istediğini yapmak cazip görünse de aynı kişinin geç dönemde yalnızlığı deneyimlediği zaman bu önermesi üzerine düşüncelerinin az da olsa değişeceği fikrindeyim.

unutmayın ki, hep aynı yaşta kalamayan insanoğlu, değişen ve dönüşen çevresi bağlamında yalnızlık ve sosyal izolasyon ile karşı karşıya kalma ihtimalini daima taşımaktadır.

herkesin bu deneyimi, bir işi ve başını sokacak evi olunca yaşaması gerektiğini düşündüğüm bir tecrübe.

hayatta ne kadar sosyal olsan da, biriyle birliktelik yaşıyor olsan da öğrendiğin şey yalnız olduğumuz.

her birey mahremiyet ister. bu bir ihtiyaçtır.
her birey kendi geçimini sağlamak ve evinin düzenini sağlamak durumundadır(nşa).

yalnız yaşamak; evinin, yani yaşam alanının temiz ve düzenli olmasını şahsen sağlamak sultanlıktır.

kendi evinde başkaları ile sosyalleşmek, yaşam alanında ve kişisel temizliğinde belirli kalitedeki sosyal çevreden onay almak sultanlıktır. böylece sosyal bir birey olunur.

sonra bu sultanlık, hayatı paylaşmak, üremek ve evlat büyütmek için evlilikle taçlandırılabilir.

boş romantizm içerir bu söz. yalnızlıktan keyif alıyorum tribidir. malesef insanın bu çok sevdiği yalnızlık hali, ancak muvakkat ise güzeldir. sonu olmayan bi yalnızlığa kimse talip olmaz. ayrıca insan her zaman aslen ''görüntü'ye taliptir. yalnızlığa değil, yalnız görünmeye. iyiliğe değil, iyi görünmeye. akıllı olmaya değil, akıllı görünmeye...

ikisini de denemeden bir yargıya varmak zor. kişisel bir tanım zaten. renkler ve zevkler meselesi.

evlenince özgür bir hayat süremeyeceğini düşünen insanların, bekarken hayatlarının en büyük mottosudur.

aşık olana kadar geçerli olduğunu düşünüyorum. aşık olduktan sonra zaten istesende bekar kalamıyorsun. aklından çıkarsan kalbinden nasıl çıkaracaksın? çare olarak önerim ya aşık olmayalım ya da bekar.

atalarımız doğru söylemiş.

tüm arkadaşlarınız evlenince bozulan bir sultanlıktır. evlenmeyin daha 25iz ya. nolur.

hep bu şarkı aklıma gelir.

ya da bu

sultanlık değil lükstür. avlanana kadar keyfini sürün. bizim gibi avcılar ise ölene dek bu lüksü yaşayacaktır. evlilik akıllı bir insanın yapacağı şey değildir.

bekarlık elbette sultanlıktır. türk aile yapısında ve bu yapıda yetişen bireyler düşünüldüğünde, insanın kendi olması ve kendine zaman ayırabilmesinin yolu bekarlıktan geçer. eski bir evli olarak tecrübe ile sabittir.

yerine göre değişir şimdi, kimi insan var tamamen kadınlardan uzak durur, kimisi var evlensem bu kadar sevişemem diyip evlenmez, maddi yüke girmek istemeyenler olabilir, tüm hayatını bir kişiye adamak, ömür boyu onunla yaşamak saçma gelebilir yani birçok sebebi olabilir ama ‘sultanlık’ biraz abartı sanki.

rahmetliden gelsin o zaman;

şahsen bekarlığın sultanlığını görmediğim için birşey diyemiyorum

t: bekarların kendilerini avutmak için kullandığı mecazımsı atasözümsü cümle l.kendini bilen insanla evlenirseniz evlilik krallıktır. iş yine siz de bitiyor. sizi kral yada kraliçe gibi hissettirecek insanla evlenin. bu düşünceler hep mutsuz çift görmekten

*