beklenti bir yetenektir

steven l. peck’in okuyup bitirdiğim ama hala aklımdan çıkramadığım kitabı kısa bir cehennem ziyaretinde geçen bir tespit cümlesidir.

beklenti bir yetenektir çünkü umut etmeyi gerektirir. umut etmeyen insanın bir beklenti içinde olması da imkanlar dahilinde değildir. umut kaybolmaya başladığı anda bile hayat kapkara bulutlar altında soluklaşmaya başlar. umut etmek her ne kadar bir lanet olsa da, o lanet olmadan nefes almak da o kadar keyifli değildir.

beklenti hayatta bir amacımız olduğunun de bir göstergesidir. eğer hayata dair, geleceğe dair, üzerinde yaşanan gezegene, o gezegende yaşayan insanlara dair beklentiler kaybolursa ve eğer yaşam bir amaçsızlık girdabına dönüşürse hayatta kalmak git gide güçleşir.

beklenti sonu gelmeyeceği bilinse de bir yolculuğa çıkmaktır. zaten bizi hayatta tutan da hem yolculuğun kendisi ve hem de o yolun bir gün bitecek olması umududur.

beklenti insanı hayatta tutan bir yetenektir. en az nefes almak kadar gerekli en az su içmek kadar elzemdir. beklentilerinizi kaybetmeyin efendim, unutmayın ki beklenti bittiğinde tüneli ucunda biri size “ gel, gel” diyecek.

neyi beklediğine göre tartışılabilecek sözdür.

beklenti hayatın kaçınılmaz hissidir. beklenti içerisinde olan insanın umudu vardır. hayata, insanlara karşı.. o yüzdendir beklenti bir yetenektir denmesi belkide.

ayrıca beklenti içerisinde olmak insanı yorar, yıpratır. ihtimali olan yada olmayan bir şeyleri olabilir belki diye hayal etmek eylemidir bir nevi.