belirsizliğe tahammülsüzlük

belirli bir cevap olmadan ortada bırakılma durumundan nefret etme hali.
ben maalesef belirsizliğe aşırı tahammülsüz bir insanım. özellikle bu ilişkide bulunduğum bir insan tarafından yapılıyorsa, artık ilişki içinde bulunduğum insan değildir. aşırı saygısızca bir harekettir.
arkadaşlıkta da bu böyledir.
ne demiş şebnem ferah ablamız ya hep ya hiç parçasında;
ya hep, ya hiç
ya gel, ya git
bugün beni ya sev, ya terk et.
bir sanatsepet ukdesi.*

(bkz: yok ki)

benim için tahammülsüzlükten öte oluyor. bildiğiniz yaşayamıyorum, yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum. bir şeyin en kötüsünü bile kaldırabilirim ama belirsizlik başka bir boyut benim için.

büyük ihtimal babamın küçükken beni maruz bıraktığı tavırlarından kaynaklı, en çok stres altında kaldığımı hissettiğim durum. özellikle iletişim konusunda karşı taraftan dönüt alamazsam/belirsizliğe maruz kalırsam kafayı yiyorum.

konfor alanım yok oldu. 2 haftadır elim olaydan dolayı sürekli şehir değiştiriyorum. işlerim belirsiz,yurdum yok,yattığım yer sürekli farklı. karar mekanizmam çalışmıyor oysa attığım her adımı minimum 6 ay önceden planlıyordum. beynimin ici o kadar yalnız ki hiç bir şeyi hissedemiyorum. hiçliğin ortasında sürükleniyorum artık tahammül edemiyorum. yitip giden bir hayatın parçası olmak istemiyorum.

kemiklerimi sıksam akacak olan tahammülsüzlük türü. bu geleceğe, hayata dair olan kısmını çok şükür atlattım. amaaa, insandaki belirsizliğe dayanamıyorum. yani, ne demek istiyorsun? nereye varmayı murat etmektesin? kafanın içinde ne var? bi söyle, konuş, anlat. net olmayan insanları şöyle yakalarından tutup sarsasım gelir delikanlı olun azıcık diye.
fenalık geldi.

flulaşma arttıkça insanın sinir stres seviyesinin artması durumu.

ne düşünülüyorsa açık açık söylenmeli ki herkes ona göre hareket etsin. o kadar basit bir denklem ki, istemem yan cebimin kenarından aşağı sarksın insanları yüzünden dert keder sahibi oluyoruz.

anlatırken darlandım.

araf ta kalmak gibidir.

benim gibi hisseden insanlar varmış oha. gelin sarılalım be. belirsiz insan ve belirsiz gelecekten nefret ediyorum. en kötü sonu en iyi belirsizliğe tercih etmişimdir hep. sabırsızlık değil bu. resmen öfke kaplıyor içimi şu tür sinameki durumları düşününce.

geri dönüşsüz ve berbat bir sonuca varmaktansa bir süre daha oyalanmayı yeğlerim ben.

umut'un içinde mut varsa
umutsuzluğun da içinde umut
cemal süreya

ölüm gibidir ama kimse ölmez.