ben üzgündüm ama onlara yorgunum dedim

"üzüntüm biraz hafifledi artık. yani tümüyle geçmedi ama onun gezegenine döndüğünü biliyorum. çünkü gün doğduğunda gövdesini bulamadım. öyle, çok ağır değildi ki..." diye devam eder küçük prens'in en sevdiğim kısmıdır.

antoine de saint-exupéry'nin le petit prince'inde geçen buruk bir cümle. bölüm xxvii'de geçmektedir. zaman zaman çoğu insanın yaptığı bir şeydir aynı zamanda. belki işe yaramaz, kulağına ulaşmayacak ve içinde bir yere dokunmayacak o tesellileri dinlememek için belki karşıdaki insanı üzmemek için ve hatta tüm o yapay üzüntüye katlanmamak için... ve bazı zamanlar insanın açıklamaya mecali bile kalmadığı için. insanın sırtına bir kambur daha yükleyerek onu gölgelere doğru çeken o üzüntüleri anlatmak çoğu zaman rahatlatıcıdır kuşkusuz fakat bazen dili dönmez insanın; her gün insanın kafasının içini oyan o keskin ses bu defa delirtici bir sükûnet ile öylece durur. yine de belki de iyidir yorgunum demek çünkü insanlar yorgunluğunuzu pek nadir sorgularken, acınızın ve üzüntünüzün gerçekliğini sorgulamayı hak görürler kendilerine.