bergama

türkiye'nin en büyük ilçelerinden biridir, 1544 km²'lik yüzölçümü ile. izmirde bir ilce.

memleketim olan güzide izmir ilçesidir. ilçede antik yunan kalıntıları fışkırır yaşayan bilir.

izmir'de üni kazanmış öğrencilerin aslında tarihi yer gitmek lazım diyip gitmediği yer.

bunlar 3 kardeş, diğerleri;
beralfa
berbeta

dip: çok kötüydü kabul.

ilklerin anayurdu olan izmir'in ilçesi.
yalnızca antik dönemde değil, osmanlı döneminde de öncü olmuş.
ilk türkçe gramer kitap burada yazılmış. tıp ve eczacılığın yılanlı asa simgelerinin ilk görüldüğü şehirdir. müzik, tiyatro, spor, güneş ve çamurla yapılan tedavi yöntemleri, bitkisel farmakoloji, narkoz maddeli ilaçlar ve sağlık altyapısı bu ilkelerden örnekler.
kent mimarı ile ilgili ilk kanunlar burada yapılıp uygulanmış. u şeklindeki boruların kullanıldığı en eski mühendislik uygulaması da ilk burada gerçekleşmiş. ilkokul, ortaokul ve liseden oluşan üç dereceli eğitim sistemi de ilk burada hayata geçmiş. meslek sendikaları ve konfederasyonu da ilk burada kurulmuş. 1919'da anadolu'da düşman işgalini ilk kıran yer yine bergama olmuş.

eski bergama'nın mimarisi helenistik dönem şehir yapılanmasının ilginç örneğini oluşturur. uzun yıllar toprağın altında kalan tarihi eserler 1878 yılında carl humann isimli alman mühendis yönetiminde yapılan kazılar sonucu gün yüzüne çıkarılmıştır. tapınaklar, saraylar, kütüphaneler ve sonradan berlin'e götürülen dünyanın yedi harikasından biri olan ünlü zeus sunağı da ortaya çıkan eserlerdendir.

bir kaç sene önce tatil için ege tarafına gittiğimizde babamın isteği ile günübirlik ziyaret için gittiğimiz, hem antik kenti ile hem eski rum evleri ile hem de temiz ve düzenli bir ilçe olması ile beni oldukça şaşırtmış, beklentimin üstünde keyifte bir gün sunmuş olan sevimli ilçe. eczacılığın babası kabul edilen galen de bergama doğumluymuş. bizimkilere "beni burada bırakın ben yaşarım burada" dedim anneciğim de şaşırdı. ilginç bir şekilde kendimi çok ait hissettim, tekrar gitmeyi çok istiyorum. kameramdan bir fotoğraf da paylaşayım;

bu zamanlarda yani sonbaharda yapraklar dökülüyorken narlar dalında çatlıyorken is kokusu mis gibi kokuyorken kale mahallesi'nde sessiz sakin bir biçimde yürünmesi çok güzel olan antik kentim doğum yerim memleketim.

bir hayaldi benim için gitmek istediğim, belki dokunabilirim tarihin tozuna diye düşünüyordum sanırım..

(bkz: pergamon)'da acropolis üzerinde nice kralların dünyaya hükmettiğini düşündüğü görkemli saraylarının kalıntısı üzerinde saatlerce oturdum ve ufka baktım... ne bir kral ne bir pergamonluydum ama onlarla ortak bir kaderim vardı... fani olduğum gerçeği

şimdi düşlüyorum bu gece vakti oturduğum yerden,
bergama bergama bergama seni yeniden görebilsem
belki o zaman biraz daha tamam olurum kim bilir

şöyle sokak sokak santim santim köşe köşe ağız tadı ile gezemedim gezerken foto çekilemedim yanarım yanarım ona yanarım.

mal gibi şubatta da mı ne gidip bir taraflarımız dona dona gezmeye çalışmıştık. hatta sonra aradılar da acil dönmüştük. peeeaaahhh. söyleyim de arkadaşım nevşehir’den kalksın gelsin onla gezmediğim yerleri gezdim saymıyorum zaten. neyse canım buraya yazmak istemiş. öptüm bye.