betonu yarıp çıkan bitkiler

"betonu yarıp çıkıyorlar, büyümemeleri gereken bir yerde büyüyorlar.
ibretlik bir irade ve asaletle aheste aheste baş kaldırıyorlar.
kökensiz, vahşice ve botanikçilerin sınıflandıramayacağı bir şekilde.
garip, azgın ve abes bir güzellik. en renksiz köşeleri güzelleştiriyorlar.
hiçbir şeyleri yok ve hiçbir şey onları durduramıyor.
çelişkili bir şekilde, beni zayıflığımla yüzleşmeye zorlayan, kontrol edilemeyen hayatın bir metaforu."

medianeras (film)inden bir alıntı.

bu umut değil de ne?

teröristtir.

karadenizli müteahhitler adam gibi beton dökmüş olsalardı bunlaaaaaaar başımıza gelmezdi. deniz kumu mu kullandılar acaba ? *

geçen gün ben de balkonumda gördüm bir tanesini. fayansların arasından baş verip 10 cm kadar büyümüş, yeşil bir bitki. tabi insan romantik bir canlı olduğu için azimle, iradeyle, emekle özdeşleştiriyor hemen. sanki bir bilinci varmış gibi aslında sahip olmadığı anlamlar yüklüyor bitkilere. daha ileri gidenleri insanlığa ve onun etkisi olan betonlaşmaya, doğaya verilen zararlara karşı anarşik bir duruş olarak lanse edebiliyor. siz kafayı yemiş romantiklersiniz.

doğanın bir gün, betona karşı kazanacağının teaseridir.
hem ürkütücü, hem umut verici ufak bir spoiler.

yaşama hırsı ve inadıdır. yaşamdan kaçan birine ibretlik bile olabilir.

(bkz: bir avuç kumda çıkan ot) gibi insana azim dirayet sebat ile hakka dayanan sırtın muvaffak olacağını gosteriyor. çok manalı bir başarı öyküsü bence.

umudu tazelemeye sebeptirler.

beton yine iyi köyde şahit olduklarımız daha inanılmazdı, taşları yarıp çıkan otlar ve çiçekler var. nasıl olduğunu anlamak kolay değil insanı derin derin düşündürürdü ama araştırıp okuyunca sabrın ne kadar güzel ve etkili bir şey olduğunu anlıyoruz.

ne zaman asfaltta ya da taşların arasında filizlenmiş bir bitki görsem, astrobiyolojinin öncülerinden olan carl sagan'nın "yaşam, daima yolunu bulacaktır." sözü gelir aklıma ve doğa karşısında aslında ne kadar aciz canlılar olduğumuzu hatırlayıp gülerim.

incir bu işin kompetanıdır...düz duvarda kayayı yarıp çıktığını görmüşsünüzdür çoğu yerde.
ocağına incir ağacı dikmek sözü de buradan gelir.