bipolar sevgili

uzak durun, en doğrusu bu. sizi mutlu etmeyi bir türlü beceremezler, çok duygusal olurlar, alıngan olurlar. bunları nereden biliyor muyum? tabi ki kendimden...

öyle ciddi bir şeydir ki, partnerin açıkta bıraktığı lityumdan birkaç tane çalıp kafasını tatma hevesinden bile vazgeçirir insanı.
sağlık kıymetli.

yorar insanı bulaşmayın.

sevgili olmayı bilemem fakat arkadaş olmak garip bir deneyim. kin gütmüyor, birden yükselip sakinleşiyor, ne yaptığını bazen kendi de bilmiyor, inanılmaz farklı şekillerde düşünüp pat diye aklındakini söyleyip "sen bunu nereden nasıl düşündün" dedirtecek ters köşeler yapıyor. ilginç bir şekilde hepsinin sanatsal eğilimleri var ve çok çok büyük bir kısmı bu becerisini kendi halinde sürdürüyor. bakın şizofreni hastaları için de aynı şey geçerli. gerçi onlar çok daha sürrealist ama olsun. beyindeki hormonların gelişi gidişi mi etkiliyor, bilemiyorum ama gerçekten psikiyatrik rahatsızlıklar sanata olan eğilimi inanılmaz arttırıyor.

bu arada şahsi gözlemim (belki psikoloji bilimi bunu daha iyi açıklar) sanat terapisiyle daha dingin bir ruh haline sahip oldukları yönünde. oysa bazılarımız için (bkz. ben) sanat terapisi inanılmaz sıkıcı ve tahammül edilmesi zor bir şey.