bir apartmanda yaşanabilecek zorluklar

komsularin tacizkar bakislari. her gun yasiyorum bunu. bisey yapacaklarindan dolayi degil. ama hissediyorum o bakislari.

fenerbahçe maçlarında istemsizce çıkarttığınız seslerden ve minik beste kublelerinden rahatsız olunması.

bu sezon 3 kere polis geldi eve şikayetten. neymiş fazla ses yapıyormuşuz. yahu haftada 1 defa ( avrupa’dan elenene kadar haftada 2 idi ) azıcık ses yaptıysak ne var bunda. çok kalpsizsiniz komşiler…

hiç unutmuyorum bir gece balkonda ağlıyordum, hıçkıra hıçkıra olanından. balkonun salona açılan kapısını kapattığım için ses bizim eve gitmedi ve ailem beni duymadı ama yan komşu sabah anneme şikayet etmişti geceleri happy çok ses yapıyor diye. yani sesimi duyduysa o sesin ağlama sesi olduğunu anlamamış olma ihtimali yoktu bence. gecenin dördünde ağlayan birini görsem komşum olmasına da gerek yok, tanımama da konuşurdum onunla. kendi evimizde huzurla ağlayamıyoruz bile.

komşularınız sorunlu ise, açıkcası her şey.. her şey ile sınanırsınız. bizim en büyük problemimiz yaşadığımız semtte oturan halkın yoğunlukla karadeniz tayfası olması( bende karadenizliyim). bunun ne gibi hasarı var diye soracak olursanız, maalesef özel hayat kavramlarıyla , düşünceli ve bilhassa sessiz olmakla ilgili ciddi problemleri var.

sabah 5'te uyanır ve bağıra bağıra( sanki yaylalarında ikamet ediyorlar gibi) konuşurlar. uyandılarsa, uyumanız mümkün değil. keza aynı şekilde, akşamları da süreç benzer işliyor. yatmak bilmezler ve kapıları camları sürekli açık olduğu için, sesten uyuyamazsınız.inanılmaz yüksek volum ile konuşuyorlar hele balkonda- terasta oturuyorlarsa, gece uykunuza elveda demeniz gerekiyor. bakmayın, kavga etmişliğim vardır. normalde aşırı saygılı bir insanım ve gereksiz bir sabrım var fakat işler kronik saygısızlığa döndüğü zaman, tepki vermek zorunda kalıyorsunuz. sayısız kez, anlamaları için kibarca derdimi anlatmaya çalıştım. baktım anlamıyorlar artık dümdüz uyarmak gerekti. yaptıkları saygısızlıklardan ötürü onları uyardığım için kötü hissetmedim keza onların mahçup hissetmesi gerekir diye düşünüyorum.

bu iş sadece yöresel değil. nereden olursa olsun, şuursuz komşular zor iş ama bizim konsept extra kompleks. karadeniz insanı, doğası gereği şehir hayatına uygun değil. adapte olamıyorlar. nezaket kurallarını da kimsenin kafasına vurarak öğretemezsiniz. sorun tam olarak burada filizleniyor ve kendisini sürekli suluyor zaten.

sonradan görme komşularınız olması. bir de sürekli apartmanın çevre düzenlemesiyle ilgilenip kimsenin yardımcı olmadığından şikayet eden buzağılar. en sonunda dayanamayıp "apartman görevlisine ne diye maaş veriyoruz kardeşim. onu da ben yapacaksam niye var. çatı akiyorsa cagirirsin bir aktar yaptırır parasını toplarsın. sizin işgüzarligindan birgün delirip birinize dalacagim" diyeceğim o olacak.

apartmanda oturmuyorum ama çok çocuklu ve sürekli bağırarak iletişim kuran aileler var, iğrenç. bi de ayakkabı çalan varsa da kötü olur he.