bir insanın birçok kişiliği

olabilir. etkiye tepki durumu diye bir şey var.

bir insan birine göre çok iyi biri, diğerine göre ise kötü biri olabilir.
kişinin arkadaşken başka, sevgiliyken daha başka, evliyken bambaşka olduğunu görebiliyoruz.

bazen karşındaki insana göre şekil alabilmeli kişilik dediğin.
bir yaşlıya veya bir çocuğa hassas davranmak zorunda kaldığımız veya daha anlayışlı olmak zorunda olduğumuz kişiler illaki var.

sahtekarlık, kişilik bölünmesi ya da çoklu kişilik bozukluğu göstergesidir. bir insanın - ama becerikli ve başarılı ama beceriksizce ve başarısız- stratejileri kişiliğinin bir parçasıdır. halk arasında dengesiz ya da beceriksiz olan bireylere kişiliksiz veya akıl hastası muamelesi yapmak çoklu davranış bozukluğu halinde kendini gösterebiliyor.

ikizler burcunda gozlemlenendir.

güzel bir noktaya temas etmiş bir başlık..

#1409760 belirtildiği gibi insan evde farklı , işte farklı , otobüste farklı hatta restoranda farklı bir kişiliğe bürünebiliyor ve birinde daha alttan alıcı iken diğerinde daha zalim ya da kibirli bir tutum takınabiliyor..

#1409782 burada da yine bahsedildiği üzere bir insanın bir çok kişiliğe sahip olması kronik durumlara savrulmuşsa mitomani (bkz: mitomani) , şizofreni (bkz: şizofreni) , çoklu kişilik bozukluğu (bkz: çoklu kişilik bozukluğu) gibi tedavi edilmesi gereken boyutlara da varabiliyor..

ama konuyu ortalama bir insan üzerinden ele alırsak ilk entry'de belirtildiği gibi insanlar farklı ortamlarda farklı ruh hallerine bürünerek roller oynayarak hayatlarına devam ediyorlar. bu farklı rolleri ise insanın öz varlığının üzerine binmiş olan katmanlar olarak düşünebiliriz. insan varlığı ne kadar farklı rollere bürünebiliyorsa aynı soğanın katmanları gibi üst üste binerek bu katmanlar insanı kendi öz varlığından biraz daha uzaklaştırıyor oluyor...

bu bağlamda insanlar olarak yapmamız gereken zor yolu tercih edebilmek; yani bu katmanları yavaş yavaş soyarak alttaki öz varlığımıza dokunabilmek. bunu başarabilmek içinde rollerden yavaş yavaş sıyrılmamız gerekiyor. takındığımız rolleri ve yaklaşımları zorunda olmadıkça kullanmamak ve esas varlığımızı yansıtacak şekilde davranmamız gerekiyor. bu rolleri oynamak zorunda kaldığımız durumlarda ise bu rolü bir temsil kıyafeti gibi kullanıp bittiğinde o rolden çıkmak ve içselleştirmemek gerekiyor. bir örnekle devam etmek gerekirse bir insan sürekli dışarıda sinirli ve agresif bir saldırgan tutum sergiliyorsa ve bu rolü fazlası ile içselleştirmişse bu kabuktan kurtulmadan özündeki vicdanlı varlığa dokunması çok zordur. o sebeple de işi için ya da görevi için bu tutumu sergiliyorsa bunu kendine hatırlatarak bittiği noktada "ben bu değilim" diyerek yoluna ve hayatına devam edebiliyor olması gerekiyor..

burada ulaşılması gereken asli nokta ise rollerden tamamen sıyrılarak mekan, zaman gözetmeksizin her an aynı tutumu sergiliyor olabilmektir..

insanların kendini ve özlerini keşfedebilecek kadar farkındalık yakalayabilmeleri ümidi ile.. (bkz: kendini bilmek)

"sokakta hanimefendi, mutfakta aşcı, yatakta escort" dedikleri sey mi bu.

bir gün patroniçe,bir gün köle, bir gün getto,bir gün famous...

sözlük yazarları için sıradan bir durumdur. aksini söyleyene inanmamız beklenmemelidir.

(bkz: split)