bir noktadan sonra ufkunun açılmaması

bir noktadan sonra hiçbir şeyin bambaşka bir bakış açısı, aydınlanma vs yaratmadığını ve belli bir ufuk doygunluğuna ulaştığını fakat bunun da memnuniyet verici bir son olmadığını fark etmenle tadının kaçmasıdır. zira 30 yaşına gelip, ya bir kitap okudum hayatım değişti demek için o yaşa kadar beynini kullanmamış yüzeysel bir sığ falan olman gerekiyor anca.

yine de ayıp olmasın diye sağda solda "öğrenmek bitmeyen bir yolculuk tabi" "ben oldum diyen keskin bir yanılgıdadır tabi" falan deyip bazı konuşmaları geçiştirmek evla olandır.

monotonluktandır o. yeni bi hobi her zaman işe yarar her yaşta.