bir ortamda daha çok gözlemci rolünde olan insan

bir ortama girdiğinde az ve öz konuşmasıyla dikkat çeken insandır. ortamın kokusunu algılar, fotoğrafını çeker, heyecanla sohbete atılmak yerine ortamdakilerin ne biçim insanlar olduğunu ölçer tartar, analiz eder söyleyeceği bir şey varsa ondan sonra söyler.
bu temkinli haliyle ve sessizliğiyle yadırganabilir. lakin bu onun zeki ve kurnaz biri olduğunu gösterir. insanların konuşmalarında o an orada olan kimsenin farketmediği çelişkileri yakalar.
bundan zevk alır.

politik davranan asla doğal olmayan insandır. hiç sevmem böyle tipleri böyle birinin olduğu ortamda ben de asla doğal olduğum gibi olmam o kalkınca anca doğal olabilirim.

yuzde doksan utangactir.
herkes firlama olmak zorunda degil. ne kotu kalplisiniz ya.*

söylediklerine kulak verilmesi gereken insandır.

illaki kurnaz veya stratejik olmasına gerek yok. sadece kolay uyum sağlayamayan birisi de olabilir. ne methiyeler düzülmüş, garip.

ilk kez girdiği bir ortamdaki insanları tanımaya çalışıyor olabilir.

sahte mahte bi gözlemciliğim var yani.

sanırım üzerime alına bilirim..

benim bu kiminle nasıl konuşacağımi veya konuşmayacağımı ölçüp tartmadan ortam da muhabbete katılmam.

#2368934
ava giden avlanır.

ilk girdiğim ortamda öyleyimdir.. kim ne söylüyor abartıyor mu .. nasıl biri tartarım ölçerim. ilerleyen zamanlarda görüşmek zorunda kalacaksam ona göre konuşurum.. görüşmeyeceğim biri bir de kafam almadıysa sadece dinler otururum..

#2368910

tam da böyle bir insanım. bir ortama girdiğimde çok konuşmaktan hoşlanmıyorum; etrafı gözlemlemek, insanların konuşmalarını dinlemek daha çok hoşuma gidiyor. tabii kurnaz mıyım bu konuda emin değilim ama gerçekten birbirlerine yargılayan gözlerle bakan insanları artık anlayabiliyorum. bazen ortalık bir anda sessizleşince benim konuşmuyor oluşum akıllarına geliyor ve "neden konuşmuyorsun? biraz da sen anlatsana." cümlelerini duyuyorum. normalde bayağı konuşkan bir insanım ama beni çekmeyen ve beni hiçbir şekilde ilgilendirmeyen muhabbetlere burnumu sokmuyorum. her konuda fikrim olabileceği bekleniyor -ki bu bence mümkün değil. söz bana gelirse konuşurum ama onun dışında susup dinlemek daha çok hoşuma gidiyor.

beraberken hiç susmadan konuştuğum insanlar da var; evdeki perdeleri bile anlatmak istediğim, her şeyi konuşmaya çalıştığım ve düşüncelerini merak ettim için saçma sapan sorular yönelttiğim... bu insanlar beni toplu bir ortamda gördüğünde konuşmuyor oluşumdan şikayet ediyorlar. ailemle de aynı muhabbet. annem"sus kızım, yine çenen düştü." derken ortamdakiler "konuşsana yahu!" falan diyor. bazen fazla garipleşiyorum. insanlık hâli...

böyle bir kişiyi fark ettiğimde aklıma otomatikman "ezeldeki cengiz değil mi o, dolandırıcı bir adam dikkatli ol" repliği gelir.

hele şu çağda bulunduğu ortamda salt gözlemci-dinleyici kalabilen adamlara dikkat etmek şarttır.

selam ben eppur, gözlemci olan.

arkadaşlar bazı insanlar dışa dönük olamayabiliyorlar. ve inanır mısınız baya da var böyle insanlardan...

asıl anlatılmak istenen durum ile alakalı da şunu söyleyebilirim bazı ortamların içinde o kaddar çok konuşan bir iki kişi oluyor ve ööyle büyük saçmalıyorlar ki seyretmesi çok keyifli oluyor. hem yeni girilmiş ortamda da şöyle bir ortamı süzme durumu olması doğaldır.

her zaman başrolde olunmaz zaten. herkes kendi kümesinde horozken yabancı ortamlarda genelde köşe yastığıdır.