biri de beni sevsin

yalnızlık çukurundan kurtulmaya çalışan bir yalnızın haykırışı.

bir sözlük yazarı. tanımadığım için hakkında yorum yapamam.

düz bir cümle olarak bakarsak, asla kullanmayacağım bir cümle. * kimsenin sevgisine muhtaç değilim çok şükür. olursa başımın üzerinde yeri olur, olmazsa da umurumda olmaz.

umarım kibirsiz biri çıkar karşına sayın yazar.
sevmeye, sevilmeye ihtiyacı olan, değer veren biri...

inan olsa dükkan senin dediğim yazar.
benim de bir tane var sevenim, onu da yeni buldum daha önceden ben de bu haldeydim..

sevse ne allah aşkına. hayatımıza girdikleri gibi bırakmıyorlar. illa ki bir yanımız daha kırık, daha buruk bir halde bırakılıyoruz. ben kendimi severim bana dokunmasınlar.

dünya kaosa sürüklenirken, insanlar işsizlikten
ve umutsuzluktan intihar ederken, bencillikten herkes birbirini ezerken, şehirler açık hava hapishanesine dönüşmüşken, sevilmek ve sadece sevilmek isteyen birisinin sözüdür, bir istektir.

nacizane tavsiyem, çıkarsa çıkar çıkmazsa çok da şeyapmamak lazım, kafaya takmayın yani. en olmadı kedi, köpek, kuş veya herhangi bir hayvanı sevin, onlar bir şekilde size sevgiyle karşılık verir.

biri beni sevsin kim olursa olsun dedikten sonra seni birinin sevmesi ve allah'ım bu değil demek,duayı sevdiğim kişi beni sevsin diye revize etmek.

yanlış anlamayın dilenci ya da anketör değilim, gönlünüzde varsa bir miktar sevgi rica edeceğim.

sevilmeyi istersen sevmezler, ununu eleyip eleğini asarsan, artık sevilmek istemezsen , severler.

ben öyle bi dua ettimde sonra pişman oldum akışına bırak.

ben seni seviyorum sayın yazar merak etme ve kurtul şu illetten

beni neden sevmediniz ?

sevgi kelimesinin güçlü bir anlamı olduğunu düşünüyorum ve bu yüzden birinin beni sevdiğini iddia edemem ama benden hoşlandığını bildiğim insanlar oldu.

bu insanlardan birlikte zaman geçirdiklerim de oldu geçirmediklerim de. belki zaman geçirsek beni daha iyi tanısalar bu hoşlanma yavaş yavaş daha yoğun duygulara dönüşebilirdi ama açıkcası ben bunun böyle olacağını tahmin etmiyorum zira insanların duymak istediği sözleri sarfetmeye yönelik bir karakterim yok.

bahsettiğim şey sürekli beyaz yalanlar adı verilen ama bence susuz yalan olan şeyleri söylemekle ilgili.

bazıları bu yalanları söylemenin çift olmanın doğasında hatta sosyal ilişkilerin doğasında olduğunu söylüyor ama bu görüşe katılmıyorum.

sırf çift olduğunuz için birine içinizden gelmeyen şeyleri söylemenin samimiyeti olmayan hatta ikiyüzlüce olduğuna inanıyorum.

insan eğer karakteri güçlüyse sürekli ilgi görme ve pohpohlanma ihtiyacı hissetmez. benim şansıma benim karşıma çıkan insanlar hep ilgi açlığı içinde oldu. bu açlığı gidermem için açıkça talepte de bulundular ama bu bana uymadı.

bugün durduğum yerden geçmişe bakınca bu konuda bir pişmanlık duyuyorum desem yalan söylemiş olurum zira şu an yalnız olsam da bu değerli bir yalnızlık benim için.

insan her şeyden önce kendine hesap verebilmeli ki ruhsal dengesini ve iç huzurunu koruyabilsin. benim için bundan daha önemli bir değer yok.