boşanmayı güzellemek

kanaatimce çok yanlış bir eylemdir.ortada aşırı şiddet vs gibi durumlar yoksa bir uzmandan destek alınmalı,aile toparlanmalıdır.ailenin dağılması toplumun dağılmasını beraberinde getirebilir. güzelleme yapmak yerine yardımcı olunmalıdır.

zorlu evlilik sürecinden çıkmak bir nevi iyidir. fakat evliyken geçen süre maddi manevi kayıplar geçen zaman tabi ki zor sürecedir. kişilerde travma bile yaratabilir.

eğer kişinin zarar gördüğü bir evlilikse "kol kırılır yen içinde kalır" sözünün etkisinden çıkılarak boşanmanın güzel ve iyi yanlarına odaklanılabilir.

boşanmayı güzellemek değil de, boşanmaya gerçekten ihtiyaç duyan evliliklerin ısrarla ve defalarca toparlanmaya çalışılması çok saçma. bazen olmayınca olmuyor. hatta bazen bu olamama öyle ileri gidiyor ki, taraflar birbirlerine psikolojik ve dahi fiziksel şiddet uygulama yoluna dahi gidebiliyor. iki insanın isteksizce mutsuz bir evlilik yürütmeye çalışması yerine, ayrı ayrı mutlu insanlar olarak yaşaması toplumun akıl sağlığı açısından çok daha iyidir.

boşanmanın getirdiği ağır sorumluluklar her iki tarafı olduğu kadar çekirdek aile içindeki çocuğu daha çok etkilemektedir. özellikle kadın hakları maskesi takmış lobilerin 2019 yılında boşanmadan kaynaklanan davalar üzerinden nemalandığı rant miktarı 1 milyar tl'dir. aile içi şiddet'in olmadığı durumlarda yuvanın yıkılmasını önlemek için ise devletin elle tutulur tek bir politikası yoktur.

aldatma, fiziksel ve psikolojik bir şiddet yoksa boşanmayı güzellemek yanlıştır. bir aile dağılıyor sonuçta kolay bir şey değil.

boşanmak tabi ki de doğası gereği güzel ve mutluluk verici bir eylem değildir. önemli olan kişileri boşanma durumuna sürükleyen nedenlerdir.

eşlerin birbirini sevmediği bir ailede büyümüş biri olarak doğru bulduğum güzellemedir.
eğer bir çift çocuklarını düşünüyorsa kendilerini mutlu edecek olanı yapmalı, ayrı ama mutlu ebeveynleri evli ama mutsuz ebeveynlere tercih ederim ben

boşanmayı güzellemekten ziyade boşanmayı normalleştirmek doğru olandır bence. boşanma normaldir, karşı taraftan memnun değilsen, bu sorun çözülecek gibi değilse, boşanabilirsin ve bu en doğal hakkın. bu mesajın iyice yerleştirilmesi gerekiyor, gerçekten de insanlar sevmediği birlikteliklerle bir kerecik geldikleri şu hayatı kendilerine çevre baskısından korktukları için zindan ediyorlar. bunu kimsenin kimseye yapma hakkı yok.

tck'nın ilgili maddeleri gereği suçtur.

konuştuğunuz ve verdiğini öğütlere dikkat ediniz.

boşanmaların artması bir noktada kadınların eskiye oranla özgürleştiğini gösterir. düşünün, eskiden boşanmak demek ortada kalmak demekti. bir kadın olarak sahip olabileceğin tek yer sevmediğin bir adamın eviydi. kim bilir kaç kadın katlanmak zorunda kalmıştır istismarcı, aldatan, vuran kocasına. hatta kim bilir kaç tane kadın hala katlanmak zorunda kalıyordur.
sizler anlaşamayan iki kişiyi birlikte yaşamaya zorladıkça daha fazla tatsızlık çıkardığınızın farkında değil misiniz? eğer onlar birlikte yapamayacaklarına karar verdilerse size hiçbir söz hakkı düşmemeli. bizim bu "aile yapısı" diyerek yutturmaya çalıştığımız istismar düzeni umarım bir gün yıkılacak. o kadar gelişmemiş insanlar var ki türkiye'de; evliliğin hala gereklilik olduğunu ve boşanmamın dünyanın en kötü şeyi olduğuna inanıyorlar. her şeyin başında, sizin kurduğunuz bu baskı yüzünüzden kaç kişi zorla evleniyor biliyor musunuz?

bir ilişkinin heyecanı bittiğinde evlilikle, evliliğin heyecanı bittiğinde ise çocuk dünyaya getirmekle ancak sürebilen birliktelikler, mümkünse en başında ayrılıkla, değilse boşanma yoluyla son bulmalıdır. zira bu toplum maalesef hastalıklı ruhlara ve zihniyetlere karşı ziyadesiyle doyum noktasına ulaşmıştır.

(bkz: evlenmeyi güzelleyenlerin boşanma ile imtihanı)

(bkz: benimle boşanır mısın)