canınızı en çok yakan insan

kişinin canını en çok yakan insandır.

bazen yaktığından haberi olmaz bazen ise bilerek yakar.
bunu ise biz olmadan mutlu olarak yapar.

mutluluk en büyük intikamdır.

disosyasyonun en büyük avantajı burada ortaya çıkıyor. kimse bana dokunamıyor. ben onların dokunabilecekleri benlikleri onlara sunuyorum. onlar bana dokunduklarını sanıyorlar ama hiçbir şey olmuyor bana. ruhumu korumasını her zaman bildim. kendime çok özel savunma mekanizmaları geliştirdim.

hep en çok kıymetlendirdiğimizdir.

neresinden en çok yanacağını bilen kişidir.

benim canımı bugüne kadar ne dostun kazığı ne de bir kadın yaktı. yakabildi.

ama erken kaybettim. bilgeliğini hep özlüyorum. benim canımı onu, babamı zamansız kaybetmek yaktı.
dine inanan biriyim. iyi bir müslüman da değilim ancak şu şekilde anacağım ki, şu anda babam olsa ver evlat şu viskinden derdi. 2' şer duble atardık,
yakardık sigaraları da. sigarama kızardı ama artık çocuk değilsin içeceksen kapı bucak arkasında içme , al yak demişti.

yakındık , aramız hep iyiydi.

hatırlayabilsem yazacağım. neyse. hatırlarsam yazarım.

vaktiyle güvenini en çok kazanmış olan insandir.

etraflıca düşünün, tüm can acılarınıza bakın sonuç değişmez. canınızı en çok siz kendiniz yakarsınız diğerleri bahaneniz olur. bu akşamki terapimiz de bittiyse dağılabiliriz gençler

bunu hiç yazmak istemezdim ama (bkz: annem).

çok şükür bir insana canımı yakacağı kadar tolerans göstermiyorum. nadiren olsa da akıllılık yaptığım konular mevcut.

kendim varken başka insana ne gerek var (bkz: canım kendim) kendimin en büyük düşmanı benim.