cehennem başkalarıdır

"öteki" ben'in eridiği ve kendi olmaya başlayacağı en önemli uğrak yeridir. "ben" dediğimiz bir süreçtir ve insan ancak ve ancak "öteki" ile dolayıma girdiğinde toplumsallaşır –kendiliğine doğru yol alır.

sonuç: insan toplumsal bir canlıdır ve "başkası" olmadan bir anlamı yakalayamaz. başkası dediğimiz aslında kendi kendimizi gerçekleştireceğimiz bir labaratuvar gibidir. çok çok derin ve çözümsüz bir konu. bunları yazarken bile bir başkasına muhtacız çünkü "ben" her daim bir başka varoluşu önceler.

bazen bir insan sizin cehenneminiz olur

ne kadar umursadığıma bakar.

yerinde olsaydım, - cehennem zihnindeki toplumdur- şeklinde ortaya atacağım sartre cümlesi. adamı yanlış anladıysam bile, ben böyle anladım.

diğer insanların cehennem olması hakkında elbette farklı değerlendirmeler yapılabilir.

diğerlerinin cehennem olmasını sağlayan sebepler her zaman doğrudan diğerleriyle ilişkili olmayabilir.
başkalarını cehennem olarak tanımlayabilmek için gözle görülür bir biçimde eylemleriyle, davranışlarıyla zararlı olmaları şart değildir. yani başkalarının ille de kötü insanlar olmaları gerekmez.
burada kişinin başkalarından negatif yönde etkilenmesi de başkalarının cehennem olarak tarif edilmesi için yeterli sebep olabilir.
yani başkalarının cehennem olması için genel bir ölçü olmak zorunda değildir.
burada kişinin ne hissettiği de belirleyici olabilir.

gerçek huzurun ancak yalnızlıkta bulunabileceğini düşünen ya da gerçekten de huzuru yalnızlıkta bulabilen insanlar için diğer insanların cehennem oluşu gayet doğaldır.

söylediklerimin jean paul sartre'nin anlattıklarıyla pek bir bir bağlantısı yok.

kötü olanı başkalarına yüklemenin ne kadar kolay olduğunu hatırlatan sözdür.

cesaretin varsa cennet başkalarıdır desene.

chp seçmenine göre siyasal islam ve köylü seçmendir.