çekmece

sunay akın'ın 62 tavşanı isimli şiir derlemesinden bildiğim ve beş senedir cüzdanımda duran şiir. ben biraz eski kafalıyım ondan olsa gerek cüzdanımda şiirler taşımayı seviyorum. illa ki ceketimin iç cebinden, çantamdan ve bazen kenara kaldırdığım kitapların arasından ufak bir kağıda karalanmış bir şeyler çıkar ama istisnasız beş senedir aynı yerde duran bir şiir bu. o bilindik sunay akın esintileri şiirin üstüne başına bulaşmış durumda, okuyunca anlıyor insan şiirin kime ait olduğunu. zaten bir şiirde kız kulesi varsa sunay akın muhakkak o şiirin bir yerinde yer buluyor kendine ve ben bu şiirin hep "gitme kal demeni bekliyorum ama yalnızca rüzgar çekiştiriyor atkımı" yazan yerinde, son dizesinde durup birilerinin atkımdan çekiştirmesini bekliyorum.



edit: jqenx ukdesi

muhteşem bir sunay akın şiiridir;

sokup çıkarmalı ev eşyası.

küçükçekmece'de oturanların küçükçekmece, büyükçekmece'de oturanların büyükçekmece için kullandıkları kısaltma.

çekerek açılan nesne depolama yeri

içi sürekli dağınık olan mobilyalardaki eşya depolama bölmesi.
bu kısımlar için düzenleyiciler de kullansam en fazla bir gün düzgün kalsa şaşıracağım . bilmediğim zamanlarda içinde cüce elf ler mi geziyor acaba..

evimizde eski model büyük bir gümüşlük vardı. öyle ki tanımadığım insanların dahi çocukluk fotoğraflarında rastlamışımdır, bilinen bir gümüşlük. ortasında televizyonu koyabileceğimiz dolap ve yanlarda
cam kapılı dolapları olan, bir sonraki parçalarında ise daha küçük ve raflardan oluşan; yani toplamda beş parçadan oluşan, açık renkli ahşap bir model. en kenarda yer alan rafların olduğu dolapların çekmeceleri var.
ben kendimi bildim bileli bu gümüşlükvari mobilya bizdedir. zamanla eksilen parçalar oldu, cam kanatlar söküldü ve gümüşlükten kitaplığa doğru evrildi. finalde odamda duran kitaplık bu oldu kısacası.
yine ben kendimi bildim bileli bu gümüşlüğü karıştırmak ve çekmecelerine bakmak çok keyifliydi. zaten bu tarz şeylere yaklaşınca büyüklerden 'bırak oraları şimdi karıştırma, eline bir şey batar, elin çekmeceye sıkışır, o olur bu olur' gibi ikazları da ekleyince çok sık gerçekleştiremediğim çekmece ziyaretleri gizemine gizem katardı. her seferinde ilgimi çekecek yeni bir şeyle karşılaşır, 'bu benim olsun mu lütfen?' diye büyükleri bezdiren ısrarlarda olurdum.
az önce bir şeyler aradım aynı çekmecelerde ve yalnızca kendi eşyalarım vardı artık. yeni bir şeyle de karşılaşmadım ilgimi çeken ki karşılaşsaydım da hepsi benimdi zaten.

düzenlemesi keyif verir. küçük küçük katlar alt alta dizilir, sonra finalde ki o düzen. mükemmel bir his

minibüste küçükçekmece için kullanılan kısa isim. "çekmece meydan" yerine uzun uzun "küçükçekmece" diyen birinin yabancı olduğu da bu yüzden kolayca anlaşılıyor.

adının çekitmece olarak değiştirilmesi gereken dolap şeysi. sadece çekmiyorsunuz ki birader, sister. işiniz bitince itiyorsunuz da.