children of men

pd james'in 1992 tarihli the children of men romanından senaryolaştırılmıştır. clive owen, julianne moore , michael caine gibi usta oyuncuları buluşturan bilim kurgu filmidir. en iyi sinematografi, en iyi prodüksiyon tasarımı dallarında bafta ödülleri almıştır. tek sekans aksiyon sahneleri mükemmeldir.
--! spoiler !--

küresel salgının vurduğu ve çocukların artık doğmadığı distopik bir dünyada geçer. insanlığın sürmesini sağlayacak ve doğmak üzere olan son çocuğa gebe bir anneyi korumak için verilen mücadeleyi anlatır. polis devleti, din gibi birçok konuya göndermeleri vardır.

--! spoiler !--

yönetmenleri ve oyuncu kadrosuyla kesinlikle izlemenizi tavsiye edeceğim harika bir filmdir. yönetmenin çıkardığı iş mi diyebilirim oyuncuların profesyonelliği mi bilemiyorum. senaryonun aşırı gerçekçi yansıması seyirciye, kişilerin o zamanların şartlarına rağmen kalitesini yüksek seviyede tutması ve konu işleniş tarzına göre gayet başarılı bulduğum filmdir.
insanoğlunun doğaya, çevresine, hayatına ve yaşamına nasıl etki ettiğini, nasıl mahvettiğini gözler önüne sermektedir. kullanılan kaynakların tüketmek, üretmek yerine daha kötüye gitmesine aslında odak noktanın insan olduğuna kendimize vurgular yapmamızı sağlayacak noktalar gözlemleniyor. bozulan düzenin geri dönüşü olmadığı gibi daha kaotik bir halde bize geri dönüşü olacağını belirtmiş.



--- alıntı ---

every time one of our politicians is in trouble, a bomb explodes.

--- alıntı ---

-1984 kitabını okuyan yazarlar, filmde kitaba dair çok şey bulabileceğinizi düşünmekteyim.
beni etkileyen sahnelerden birkaç görsel ve yazı paylaşımı belirtiyorum;
--! spoiler !--

kee’nin doğum sahnesi

clare hope-ashitey’nin canlandırdığı kee’nin bebeğinin dünyaya geldiği sahnede vücudunun alt kısmı için ayrı bir düzenek tasarlanmış. kullanılan bebek figürü, clive owen’ın tutması için bu düzenekten itilmiş. sonrasında bu bebek silinip yerine cgı ile hareketlendirilmiş bir bebek eklenmiş. ayrıca nefes alıp verişi gibi efektler de dijital olarak dâhil edilmiş.
holden & souls

the fishes’ın theo’yu kaçırmak için kullandığı aracın üstünde holden & sons yazısı bulunuyor. bu yazı, j.d. salinger’in çavdar tarlasındaki çocuklar – the catcher in the rye adlı eserinde baskıcı bulduğu sisteme karşı isyanla mücadele eden ana kahraman holden caulfied’e bir göndermedir.

ve son olarak ise ; ölüm habercisi olarak portakal

portakal, yaklaşmakta olan bir felaketin habercisi olarak kullanılıyor. aracın saldırıya uğramasından hemen önce miriam çantasından bir portakal çıkarıp soymaya başlıyor. mülteci kampının kaosa dönmesinin öncesinde kee ve marichka bir portakalı paylaşıyor. portakal imgesinin bu şekilde kullanımı the godfather üçlemesi, american beauty gibi filmlerde de karşımıza çıkıyor.

--! spoiler !--
buradan

benzer isme sahip başka bir filmi sol framede görümce bu filmi hatırladım.

izleyeli çok uzun zaman oldu ve yeniden izlemek istiyorum. hatırladığım kadarıyla çok iyi bir filmdi.

alfonso cuarón’un 2006 yapımı başyapıtı children of men, distopik sinemanın en sert ve en gerçekçi örneklerinden biri. p.d. james’in romanından uyarlanan film, 2027 yılında geçen bir hikaye anlatıyor.

dünya, doğurganlığını yitirmiş ve 18 yıldır hiç bebek doğmamış. medeniyet çöküşün eşiğinde, göçmenler zulüm görüyor, devlet baskısı tavan yapmış ve insanlık umudunu kaybetmiş. tam da bu noktada, hikâyenin ana karakteri theo, hamile bir kadını güvenli bir yere götürmek zorunda kalıyor.

film, klasik distopyaların aksine “olması mümkün bir gelecek” hissi veriyor. her şey abartısız, gerçekçi ve belgesel havasında. cuarón’un uzun planları ve sahnenin içine izleyiciyi çeken sinematografisi, filmi adeta yaşatıyor. özellikle savaşın ortasında geçen uzun çekim sahnesi, sinema tarihine geçmiş durumda. günümüz dünyasına bakınca filmdeki kaosun ve otoriter düzenin ne kadar gerçekçi olduğunu görmek pek de zor değil.

ancak children of men, yalnızca distopik bir gelecek tasviri değil, aynı zamanda ataerkil sistemin çöküşüyle doğrudan bağlantılı bir hikâye. film, insanlığın yok oluşunu kadın bedeninin doğurganlık yetisini kaybetmesi üzerinden anlatıyor. doğumun durması, sadece biyolojik bir kriz değil, aynı zamanda kadınların toplumsal rollerinin ve bedenleri üzerindeki kontrol mekanizmalarının altüst olması anlamına geliyor.

filmin merkezindeki karakter, hamile kalan tek kadın olan kee. göçmen, siyah bir kadın olarak toplumun en dezavantajlı kesiminden geliyor ve ironik biçimde insanlığın geleceği onun bedeninde şekilleniyor. ancak hikâyeyi sürükleyen asıl karakter theo. yani anlatının merkezinde yine bir erkek var ve kadın karakterin hamileliği üzerinden bir kahramanlık hikâyesi yaratılıyor. kee’nin kendi hikâyesinin arka planda kalması da filmde kadın öznenin tam anlamıyla özgürleşemediğini gösteriyor.

buna rağmen film, kadınların doğurganlıklarıyla özdeşleştirilmesine dair kritik bir noktaya parmak basıyor. kadınların yalnızca anne olarak değer gördüğü, doğurganlığın bir güç dengesi aracı haline geldiği sistemin çöküşü, feminist perspektiften incelendiğinde ataerkil yapının insanlığın yok oluşuyla paralel ilerlediğini düşündürüyor. kee’nin hamileliği bu yüzden sadece biyolojik değil, aynı zamanda toplumsal bir devrimi de simgeliyor. doğurganlığın yeniden başlaması, eski sistemin devamı mı olacak yoksa kadınların daha eşit bir dünyada var olmasına mı yol açacak? film bu sorunun cevabını açık bırakıyor.

children of men, yalnızca bir bilim kurgu filmi değil, aynı zamanda politik bir uyarı niteliğinde. kaç yıl geçerse geçsin, etkisini kaybetmeyecek bir başyapıt.