çiftlerin ayrıldıktan sonra arkadaş kalması

ya türkiye'de insan ilişkilerine dair anlayışlar tamamen çarpık ve bozuk olduğu için aşırı normal olayları algılayamıyoruz, aklımız almıyor. dünyanın en normal olayı ya bu. ruh hastasıyız gerçekten. insanlarla olan sınırlarımızı kesinlikle bilmiyoruz. birileriyle aşk yaşayınca onun ruh ve bedeni bize ait olmuş gibi davranıyoruz. ahahahah ağır saykoluk bu "sahip olma" kafası. sadece insanlarla belli sınırlar içerisinde bir ilişki yaşamış oluyoruz. bu kadar basit ya çift olmak, zaten arkadaş olmuşsun o insanla yani. asıl terbiyesizlik aynı duygusal bağ kalmadıktan, aşk bittikten sonra yok saymak, silmek. bu ne lan? o zaman gerçekten o insanla bir ilişki kurmuyoruz demek ki, kendi hastalıklı duygularımızı yaşıyoruz sadece. o duygular bittikten sonra da silip atıyoruz. maalesef böyle çapsız insanlara denk geldim. onlara burdan "köyüne dön" diyorum.

iki tarafta kendini çok zorlamadan, olgun bir şekilde ayrılmış birbirleri için olmadıklarını anlamışlardır, bence duruma göre hem iyi hem kötü.

imkansız değildir ama gereksizdir.

aslında olabiliri olan eylemdir. duygularında eminseler tabi.

eski sevgiliden arkadaş, eski dosttan da düşman olmaz.

iki çocuk sahibi biri olarak boşanmayı becerebildiğimde umarım arkadaş kalmayı da beceririz ki çocuklarımızı yıpratmayalım.

eski sevgiliniz yedi kat düşmanınız olabilir ama çocuklarınızın babası ile arkadaş kalmanın bir yolunu bulmak zorundasınız.

emre altuğ - çağla şıkel
alın kanıt kardeşler

itiraf etmek gerekir ise çoğu zaman barışma umudunu taşır.

tamam, tamam siz sadece arkadaşsınız.

alt kesim için olanaksız
orta kesim için bir ihtimal
üst kesim 2. sınıf için kameralara oynanan eylem
üst kesim 1. sınıf için olağan durum

zaten ayrılan çiftlerin yüzde atmışının nasıl arkadaş kaldığını günümüz ülkesinde basında sıkça okuyoruz.

başaramadığım durumdur. yaşadığım ayrılıklar sonrası ya hâlâ sevmeye devam eden, ya da kin ve nefret dolu olan taraf oldum. her iki durumda da o kişiyle bir arkadaşlık sürdürebilmem mümkün değildi.

evli insan boşanır,çocuk için arkadaş kalabilir. öyle birkaç haftalık ilişki denediğinse ona da tamam.gerçekten uzun süre sevgilin olan , her şeyi yaşadığın biriyle arkadaş kalamazsın. normalde bile kıskanırken başkası ile olmasını izleyip kendime işkence çektirmem.

olması gereken olabilir bence. sonuçta iki yakın arkadaş olmasalar da oturup konuşacak,gülüp eğlenebilecek ortak bir geçmişe sahipler. tabii bunun için insana yaraşır biçimde ayrılmış olmak gerekir.

medeni iletişimi mantıklı bulduğum, arkadaşlık kısmına akıl erdiremediğim durumdur. arkadaş kalabilsem ilişkim de sürerdi gibi geliyor...

çoğu kişinin kabul etmediği bir durumdur. eğer kalacaksa zaten neden sevgili olsun.

gereksiz medeniyet

o kadar hafta/ay/sene birlikte geçirilmiş, emek verilmiş, zaman harcanmış, düşünce gücü harcanmış. elbette bunların insanda yarattığı bir birikim oluyor, boşa değil. ama arkadaş kalmamak tüm bunları boşa harcamak gibi geliyor. tabi bunun yapılması için medeni bir şekilde, birlikte yapamadığınız konusunda anlaşmış, kendiniz ve karşı taraf ile barışık ayrılmış olmanız gerekiyor.

teoride, olması çok mantıklı olan, ama pratikte pek denk gelmediğim olay.

çocuk yoksa asla .

çocuk varsa ideal olanı bu elbette.

sahiden bir sevgi varsa oluruda vardır. ayrıldın diye sevdiğin bir insanı neden kaybedesin?