coco

meksika kültürüyle ilgili bir konusu olan, disney animasyon filmidir.

şarkıları ayrı güzel, karakterler ayrı tatlı, hikaye ayrı eğlencelidir. uzun zamandır bu kadar zevkli ve güzel hikayeli animasyon izlememiştim. favorim olan wall-e filmi kadar etkilenmesem de kesinlikle defalarca izlerim.

en sevdiğim animasyon olabilir. tam olarak yarama parmak basan, unutulmakla ilgili sorunumu yüzüme vuran fakat bir o kadar da eğlenceli animasyondur. derin anlamlar bulabiliriz.

ımdb250 listesinde de 75. sırada 8,3 imdbsiyle kendine yer bulmuştur.

izlemenizi tavsiye ederim.

çok çok tatlı animasyon filmi. yetişkinler de severek izler. gece gece uykum yok ne izlesem diye aranıyorsanız hemen şu an açın izleyin sonra da remember me. bugün kelime şakası günüm neyim ben yılmaz erdoğan mı...

anlamlıdır. görsel şölendir. hem gözünüz hem ruhunuz hem kulaklarınız bayram eder. çok yönlü herkesin sevebileceği bir animasyon filmidir. her detay ince ince işlenmiş, büyüleyici. dublajlı izlemiyorsanız ve benim gibi diller, aksanlarla ilgiliyseniz arada yapılan aksan vurgusuna bayılabilirsiniz.

2018 oscar ödüllü ve benim de izlediğim en iyi animasyon diyebileceğim bir görsel ve ruhsal doyum... coco, meksikalı bir çocuğun, ölmüş ve yaşayan aile bireyleri arasındaki yolculuğu anlatan . ölüm-yaşam çizgisinde insanların yalanları, hırsları, vedaları, vefasızlıkları, umutları kısacası her türlü hayal kırıklıkları ve çocukların güzel ve saf duyguları eşliğinde bir duygu filmi....

pixar studios yapımı, harika fantastik animasyon film. ispanyollar ve latin amerikalıların her sene kutladığı ölüler gününde geçen filmimizde müzik sevdalısı minik miguel'in ölüler ülkesine gitmesiyle başlar macera. tavsiye edilir tam bir aile filmi. merak edenler için

9 yaşın altındaki çocukların izlemesi konusunda bence dikkat edilmesi gereken bir filmdir. animasiyon olsa da ölümden, ölülerden bahsedilen bir film ve küçük yaş çocukları için korkutucu olabilir. ayrıca yine çocuklarla izleniyorsa islam inancına aykırı bir ölüm ve ölümden sonra hayat tahayyül edildiği belirtilmelidir. tabiki akabinde farklı kültürlere de saygı duymak zorunda olduğumuzu anlatalım.

az önce bitirmiş olduğum animasyon filmi. beni en çok etkileyen filmlerden biri oldu. şarkıları, ortamları, karakterleri ve en önemlisi hikayesiyle aldı götürdü beni. sanırsın çocuk filmi ama asıl yetişkinlerin izlemesi ve ders alması gereken bir film. ve, evet şu an göz yaşları içinde remember me söylüyorum.

bir lee unkrich ve adrian molina filmidir.

filmin senaryosunu iki yönetmenin yanı sıra jason katz ve mathew aldrich yazmıştır. film en iyi animasyon ve en iyi şarkı dalında oscar ödüllerini sonuna kadar hak ederek kazanmıştır.

her şey coco’nun hikayesi. ailesi tarafından müzikle uğraşması yasaklanan ve bu yasak bir aile geleneği olduğu için coco’ya çok zor zamanlar geçiren bir dönemde coco ölüler gününde bir şekilde ölüler diyarına geçer. ve hikayenin kalanı bu diyarda karşılar bizi.

bu kısımda ben en çok ailelerin çocukları için en iyisini bildikleri iddiasında olmalarına takılmıştım. kendi hayatını doğru dürüst yaşayamamış ailelerin kendi çocuklarına neyin nasıl yapılacağını dayatması bana oldum olası saçma gelir zaten. sanki başımıza apartman yöneticisi olacak bu çocuklar.

diğer bir sorun ise coco ölüler diyarına geçince anlar ki eğer dünyada sizi hatırlayan kimse kalmazsa tamamen yok olursunuz. çoğu insanın da korkusu budur. ölünce unutulmak. biz ölünce unutulmaktan korkarken ölenleri unutmak konusunda aynı hassasiyeti gösteremiyoruz nedense. hayat çok tuhaf, coco.

çok tatlı bir animasyon.

yanlışlıkla ölüler ülkesine götürülen miguel rivera adlı 12 yaşında hayallerinin peşinden giden bir çocuktan bahsediliyor.

ölümünüzden sonra sizi hatırlayan son kişi de öldüğünde hiç var olmamış olacaksınız mottosunu böylesine renkli bir dünya ile, böylesine hareketli müziklerle anlatması oldukça hoştu bence.

bu tarz yapımların sadece çocuklar için yapıldığına inananlar da ne bileyim…